Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
otworzyć drogę do źródła utrapień
na moment czuciu rozsupłać więzy
w miazgę obrócić przez szparę tak ciasną
by smród zepsucia nie zstąpił na język

osaczyć nerwy w ich ciemnym bunkrze
skąd po gałęziach tłoczą zarazę
wyrwać - po bombie lej wydrenować
zaleczyć na głucho stygnącym klajstrem

od teraz możesz mi być całym światem
walić mnie w zęby samym istnieniem
łatwo nie trafisz w żyjący kanał
gdzie mogłoby jeszcze puchnąć cierpienie
 
 
 
Opublikowano

@Marek.zak1 Ja bym chyba wolał implant, ale tylko założony pod narkozą. Odkąd w podstawówce dentystka nie uwierzyła mi, że znieczulenie nie zadziałało i wyrwała mi nerw na żywca, mam fobię i unikam dentystów, jak tylko mogę :P

Dzięki, że wpadłeś, Marku!

Opublikowano

@Marek.zak1 Niby mówimy o leczeniu zębów, a łatwo można potraktować jako metaforę i przełożyć na życie. Podoba mi się to - takie coś właśnie mi się marzyło przy tym wierszu ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ta metafora - jak tak teraz sobie myślę, to wydaje mi się trochę zbyt nachalna. Ale cóż, trudno ;>

Ja zrobiłem większą głupotę - oczywiście podyktowaną moim strachem przed wizytą u dentysty: spędziłem święta z otwartym zębem. Raz, że koszmar, a dwa, że się w te święta za bardzo nie najadłem :P

Z ideą wiersza - jak najbardziej. Niemniej, choćbym dorabiał sobie do zabiegów stomatologicznych nie wiadomo jakie filozofie, i tak pewnie nie zmniejszy to moich uprzedzeń i fobii ;D

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mimo wszystko to może być bardzo inspirujące przeżycie ;D

Ja w sumie nie przypominam sobie, bym kiedykolwiek cierpiał bardziej.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dokładnie tak to miało być, Dag! Dziękuję pięknie! ;D

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaprosił mułłę słynnego w Tule hodowca mułów na świeże mule. Uczony nosem swym czułem ocenił: "Mule czuć mułem, a dennych potraw nie jem w ogóle".
    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...