Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

przez lekko uchylone drzwi od sypialni
wchodzi kot może tylko jego cień

 

na lóżku dwoje ona przykryta 
on w czarnomatowym lateksie

 

strój opina każdy mięsień mruczy
pięknie hmmm mhmm cały pokój

 

tonie w dzwiękach dreszczem jak
nietoperz zanurza się pod kołdrę 

 

echosonarem smaku i zapachu
szuka nie lada seraka by wczepić się

 

zawiśnie na wieki będzie tak wisieć 
stalagmity i stalaktyty połączą się

 

jeziora ciemności podejdą wysoko
a woda dalej będzie z niej kapać  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Leszczym W sensie nie miał w zwyczaju chodzić do łóżka w bat wdzianku?? :) 

Wiersz miał delikatnie sięgnąć mroku tak jak mroczna jest jaskinia batman to też mroczny bohater nie ma lekko z samym sobą tylko jego wybory są dobre... 

Dżentelmen bardzo mi się podoba. 

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

Opublikowano (edytowane)

@Dag O cokolwiek go-nietoperza oskarżymy i jak bardzo jego notowania nie spadną w dół to jest latający ssak reszta ssaków może tylko o tym pomarzyć. 

Uwielbiam nietoperze czyszczą nocą komary i inne lepiej niż muchozol. :) :) :) 

 

ps. Tak się złożyło że nie jadam już żadnych ssaków, rozszerzam już niebawem moje jedzeniowe zapędy o inne kręgowce tak jak i niektóre bezkręgowce (np. ośmiornice na 100% :DDDDD) 

Podobno gdybyśmy nie hodowali 70 milardów trzody chlewnej na ubój (rocznie) w celach spożywczych na świecie a) najprawdopodobniej nie byłoby głodu b) na pewno bylibyśmy w stanie zapewnić wodę wszystkim ludziom

 

Te argumenty rozwalają mi głowę i wywracają myślenie do góry nogami. 

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

Edytowane przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @JuzDawnoUmarlem Sami budujemy więzienia dla własnego bólu, zamykamy się w przestrzeni, gdzie ból ma gdzie rezonować. Podoba mi się koniec - „serce schłodzone" w szklance po whisky, bo to obraz niebanalny, gorzki, konkretny.
    • @KOBIETA Utwór mruczący głębią wysublimowanej liryczności, sięga po metafory światła, ciszy, nocnej przestrzeni. To kpi i buduje świat łagodny i nastrojowy. Tkwi w nim tęsknota, ale wyrażana językiem spokoju. 
    • @tie-break To piękny i melancholijny wiersz o mocy słowa i ulotności ludzi w naszej wyobraźni. Fascynujące jest to "ty" i "ja", które wspólnie decydują o losie bohaterów. To może być relacja autor-czytelnik, dwoje piszących razem, albo my wszyscy, którzy nadajemy znaczenie cudzym historiom. Miasto jest "niedokończone", kamienice to "akwarelowe plamy", deszcz zmywa imiona - wszystko jest w stanie szkicu. To pięknie oddaje, jak krucha jest narracja – i jak fascynująco otwarta. A zejście w "niewyczerpaną ranę" to gorzkie zakończenie. Postaci "odchodzą niezauważalnie" - znikają w milczeniu po swojej chwili istnienia. Piękny tekst.   Przypomniała mi się książka "Zabawa w chowanego" Musso Guillaume, w której autor traci kontrolę nad stworzonymi przez siebie bohaterami. Może to skojarzenie zbyt odległe, ale "zaświeciło". :)
    • W natłoku wielu myśli i wypłakanych łez. Tłumaczyłem ci boże jakie to życie jest. Wpatrzony nocą w okno prosiłem Cię o zdrowie. Szeptałem wzrok spuszczając, że samotności się boję.   Czas goił wiele ran, lecz ciągle powracały. Bałem się nie raz ten świat pozostawić. Samotny smutny jeden chodziłem na spacery. Miałem wrażenie, że zaraz pozostanę niemy.   Lecz pewnego wieczoru poznałem pewną damę. Którą mogłem nazwać pełnego szczęścia mianem. Do dzisiaj zaskoczony w odwzajemnioną miłość. Wrzucam smutki i żale w wielkiego ognia stos.   Dziękuję ci kochanie, że wciąż przy mnie jesteś. Chciałbym choć nie mogę zachować zdrowia resztę. Mogę wręczyć tylko swe własne dobre serce. Nie siłę i urodę wiec daję jak najwięcej.   Wtuleni w swe ramiona po ciężkim pracy dniu. Wpatrzony w twoje oczy rozumiem cię bez słow. Uciekają kłopoty w tedy boją się nas. Kochając siebie bardzo tak wiele możemy dać.
    • Z sennej otchłani promień światła  refleksem ciszy, lśnieniem ciał rozświetla ciemność przenikając  noc, która kruszy ciężar gwiazd.   Dryfując lekko zmysłem lotu miękkością skrzydeł wzruszam czas, a może ze mną zamkniesz oczy  by znaleźć w sobie światła blask.!?          
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...