Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdy ogień dogasa i pada deszcz
Dym czarny się kłębi i szczypie w nos
Gorące iskierki unoszą się
I ziębną choć w locie się jeszcze tlą

 

Gdy ogrzać przy ogniu ciału się chce
Przy boskim ognisku tańczących ciem
I goni w majakach dotyka brzeg
Wnet pamięć przywodzi bolesny dzień

 

Gdy w chwili ostatniej widziała dom
Był pewny stateczny - zamek ze skał
Tak nagle na pięcie obrócił w proch
Budowle tworzoną w wysiłku i łzach

 

29.04.2021 r.
 

Opublikowano

@Michał_78 niesamowite, myslalam, że tak zakrecilam w tym wierszu, że nie da się połapać, o co w nim chodzi. Tak, doskonale zinterpretowałes wszystko. Co do joty. Dziękuję za poświęcony czas, Michale!

@Jaka jest prawda może i tak działa ten mechanizm... Taka żałoba... Może. Jednak wątpię, że wstanę z tego jak Feniks z popiołów...

Opublikowano

@siachna Nie wiem, czy przypadkiem nie jest to najlepszy z Twoich wierszy, które widziałem.

Nie wiem też, na ile świadomie, a na ile prze przypadek napisałaś taką perełkę: "Tak nagle na pięcie obrócił w proch". Bardzo mi się podoba ta konstrukcja! Za sprawą tego "na pięcie" czuć taką obojętność losu, może nawet wręcz pogardę. Super.

Opublikowano

@error_erros zupełnie świadomie. Nawet nie chcesz wiedzieć, jaki wspominam obraz w głowie, kiedy czytam te słowa. Ktoś odchodzi na pięcie, czyli dokładnie tak jak napisałeś. A gdy jeszcze rujnuje tym cały świat i tak głęboko ma w dupie uczucia niby Ukochanej osoby, to ja już nie wiem, gdzie jestem...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Otóż witamy serdecznie w rzeczywistości. Taka właśnie jest, a Twój obraz w głowie - możesz być pewna- nie jest jedynym takim na świecie.

Opublikowano

@error_erros wiesz, chyba nie chcę znosić tej rzeczywistości taką, jaka jest. Nie podoba mi się.

@GrumpyElf prawie się popłakałam, a jestem w pracy, na służbie i muszę się starać wytrzymać. A nie jest mi ani odrobinę łatwo. Ogromnie dziękuję Ci za słowa pociechy... Chyba zbliża się czas.

@Marek.zak1 wiem, za każdym razem to powtarzasz. Nadal nie mogę się zgodzić.

Opublikowano

@siachna Jak sądzę, jesteś jeszcze młodą osobą. Jeszcze wiele razy w życiu przekonasz się, że rzeczywistość może nie podobać się jeszcze bardziej. Wiem, że nie pomagam, ale nie jestem najlepszym pocieszycielem w takich kwestiach. Za to mogę Cię doskonale pogrążyć, jeśli masz ochotę ;]

Opublikowano

@error_erros nie, nie jestem już młoda. Niestety, chyba emocjonalnie nigdy się nie zmienię. Zwłaszcza teraz, gdy myślałam, że znalazłam to, czego szukałam. Pogrąż mnie. Teraz już tylko tego chcę.

@Jaka jest prawda chyba jestem bliska. Ale myślę o sobie, że jestem wyjątkowo silna psychicznie, a pisząc wiersze i słuchając nałogowo muzyki ratuję się przed tym, o czym marzę.

@GrumpyElf o tak, trafiłaś w punkt.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Twoje podejście sugeruje co innego. Widać, że jeszcze nie ma w Tobie zgorzknienia. Jeszcze podchodzisz do życiowych niepowodzeń bardzo emocjonalnie. To dobrze i niedobrze zarazem. W każdym razie życzę Ci spokoju, nawet jeśli ma być gorzki. Lepszy taki niż żaden.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @MIROSŁAW C.  tak to prawda. I cytat też bardzo dobry. Świat jest wywrócony do góry nogami dzięki
    • Zaprosił mułłę słynnego w Tule hodowca mułów na świeże mule. Uczony nosem swym czułem ocenił: "Mule czuć mułem, a dennych potraw nie jem w ogóle".
    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...