Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

W stroju błazna lub klauna


Rekomendowane odpowiedzi

czy będąc sobą

jesteśmy pewni

że to my nie

ktoś inny

 

że nas wzrok

widzi szczerze

ucho  słyszy

tylko prawdę

 

a może ktoś lub

coś nami się bawi

ubierając  w strój

błazna lub klauna

 

każe być takim

który akurat na

ten czas jest

potrzebny

 

czy będąc sobą

na pewno nie

błądzimy zresztą

cholera wie...

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Waldemar_Talar_Talar Chcąc nie chcąc, zawsze wchodzimy w jakąś rolę, w zależności od tego, do kogo akurat adresujemy swoją obecność. Pytanie tylko, czy potrafimy mimo tej odgrywania tej roli zachować jakiś pierwiastek siebie. Mam nadzieję, że tak, bo jeśli nie - logika wskazywałaby na to, że poza tymi rolami nie istniejemy ;>

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... sorry, powielam, bo pasuje mi Twoja wypowiedź. Również mam nadzieję...

Waldku, ładne wejście w treść i nawet... że to my nie"... to 'nie', tym razem pasuje w tym miejscu.

Często zostawiasz takie maleństwa w wersie, co mogłoby znaleźć się niżej, lub wyżej... 

... wg mnie, słuch, to słuch, to uszy słyszą.. chyba to słowo lepsze, za... słuch..

Ktoś na pewno ma przednią zabawę.. z nami, ze światem... i masz rację, to bezduszni klauni.

Pozdrawiam serdecznie.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj -  poprawiłem ten fatalny słuch na ucho - dziękuje

za pouczający nie bolący komentarz.

                                                                Pozdr. usmiechem. 

Witam -  tak się zabawiłem - ale widzę że nie darmo - 

Dzięki że zajrzałeś - 

                                    Pozdr.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ciekawe rozważania i rzeczywiście mamy spory wpływ na to kim w danej chwili jesteśmy, niektórzy z nas mają większy instynkt do świadomej autokreacji, potrafią zabrnąć w tym za daleko i też zapominają kim tak naprawdę byli. Myślę, że gubienie się w tym jest dla każdego na jakimś etapie nieuniknione... 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam i  dziekuje - 

                              Pozdr.pogodnie.

 

                             

Witam -  miło cię widzieć  - dziękuje za czytanie i szczery komentarz.

                                                                                       Pozdr. słonecznie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Trudno z takim przekazem czytać wiersze żonie i zdobyć się w pisaniu choćby na westchnienie przecież ona w zazdrości żywym ogniem płonie i mogą spokój  życia  strawić te płomienie...   Nie jestem ryzykantem sweterków nie noszę choćby nawet misterne miały warkoczyki żonę o zrozumienie moich wierszy proszę wręczając ulubione czerwone goździki...   Pozdrawiam Adam
    • zdanko prosto ze snu. przelazłe z niego i  wpływające na real (aż postrzeganie świata od tego dziczeje, kiełkuje w niebezpieczne rejony, a charakter – awangardowieje na bezczelnego!).    uczucie, jakby się liznęło gwiazdę  – i aż na jawie czuć!   ...a ty powiesz, że to byle poezyjniak, składzik  dźwięków, wymuszony i mało głęboki, jak cały ja (przypominam, że na internetowym teście IQ uzyskałem szalone 20 punktów!), i nawet,  gdyby dałoby się coś z tego wycisnąć  – byłoby piękne, jak scenariusz remake'u Złotopolskich.   poza tym – jest jak post, co wrósł mi w gałkę oczną  i którego nie mogę edytować.   i że "zapisz je, zapisz, niech się rozrośnie do rozmiaru pełnowymiarowej historii – a ludzie powiedzą, że ostatni raz tak się wynudził na Srpskim filmie  albo Zmierzchu".   e tam. obracam w ustach tę gorącawkę, zdanie proste jak jedzenie chleba. jak judzenie. niewtłaczalne w czarny prostokąt,  niezamalowane kółko.   zdanko za zero punktów, dumne z własnej  bezwartościowości i ciemnoty ("Możecie nie ćwoknąć!" – warczy półgębkiem.).   wypowiadam je na głos i czuję, że "Zadebiutowało coś złego w tym zdarzeniu."*   budzi się magia, z krainy bajek, zakosami,  wyjeżdża kichowóz, bajecznie kolorowa łada rapan, autko do przewozu flaków. zbyt szybko wchodzi w zakręt, wywraca się – i cieknie więcej treści.  *autentyczne zdanie ze snu, z września 2024 r.  
    • @Marek.zak1 to są właśnie artysty:)))   @andrew bywa różnie - niestety :)))   Dzięki i pozdrawiam
    • @Łukasz Jasiński Dziękuję. Cały ja jestem sarkastyczną iluzją :)
    • ja proponuję nic na siłę żyć marzeniami wspomnieniami wziąć stworzyć nowe bardzo miłe a czas zagoi wszystkie rany
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...