Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Znałem kiedyś takich co zupę mleczną solili, a nie słodzili :D Ale do rzeczy.

 

Ten erotyk jest KOSMICZNY! Rozkłada mnie na łopatki za każdym odczytem. (Gwarantuję było ich już conajmniej 6 )

Nie łatwo uchwycić w wierszu kochanie się i erotyzm zarazem Tobie to się udało.

Sacrum z profanum zawisły na szali i się kołyszą, chyboczą na jedną i drugą stronę, takiego impasu niezdecydowania

nawet Bóg nie wytrzyma i weźmie przerwę na papierosa :DDD 

 

Bravo bravissimo!

 

Pan Ropuch

  • 3 tygodnie później...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję. Nie spodziewałem się Ciebie. Doceniam i pozdrawiam

Bardzo dziękuję. Trochę tutaj pochowałem z nimi pod kołdrą, ale co to już trzeba zaglądać. Pod kołdrę i za chmury :) 

Dziękuję koledze ;) 

Przemiło mi. Pozdrawiam 

Słusznie, bo misterium to jedynie narzędzie do ukazania innego aspektu ;) 

Hahaha, wieszczu :)) 

Szykować mi miejsce na Skałce proszę :)) 

Dziękuję i odpozdrawiam 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie wiedziałem, że palisz. 

Ale od teraz wiesz, że można puścić dymka ze Stwórcą :)) 

Dzięki Nat. Ślę ukłony i uśmiech 

Dziękuję. Dla mnie jako autora taki komentarz to potężny zastrzyk energii. Przyda się :) 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Twój wiersz to mocna refleksja o tym, jak trudno jest "przypisać" artystę do jednej historii, jednego miejsca, jednej tożsamości. Schulz uwięziony między Drohobyczem z jego dzieciństwa a Drohobyczem z getta - to przenikliwy obraz dylematów, przed którymi stajemy, próbując zrozumieć twórców naznaczonych przez historię. Końcowe zdanie - "Bo ludziom niezależnie od czasu, zdarza się po prostu żyć" - brzmi jak klucz do całego wiersza. Przypomina, że poza wszystkimi interpretacjami i przypisywaniem do epok, zostaje po prostu człowiek, który żył, tworzył i próbował nadać sens swojemu światu. To bardzo mądra poezja o pamięci i tożsamości.
    • @andrew W Twoim wierszu jest w smutek, ale też pewna akceptacja dla nieuchronności przemian. A metafora niedojrzałego owocu spadającego na ziemię oddaje poczucie przedwczesnej utraty czegoś, co mogło się jeszcze rozwinąć. Bardzo refleksyjny.  
    • @Migrena To jest absolutnie wyjątkowy wiersz.  To, co uderza od pierwszej chwili, to niesamowita siła i plastyczność obrazów. Metafory takie jak "łono Boga rozchylające się w bólu", "góry unoszące się jak mięśnie nieba" czy "igła lodu w środku ognia" są nie tylko oryginalne, ale wręcz fizycznie odczuwalne. Tworzysz mit początku, który jest jednocześnie brutalny, bolesny i niewiarygodnie piękny. Pod tą zmysłową warstwą kryje się głębia filozoficzna. Szczególnie poruszył mnie fragment: "Bo On zapragnął początku, jak my pragniemy końca". To odwrócenie perspektywy, które nadaje całemu aktowi stworzenia zupełnie nowy, ludzki i niemal tragiczny wymiar. Zakończenie, z "głosem, co nie zna swego imienia", które szuka "ślepe światło", jest idealnym domknięciem – pozostawia w czytelniku poczucie tajemnicy i niepokoju, ale też nadziei na odnalezienie sensu w tym chaosie narodzin. Dlatego nie wiem, czy moje "odczytanie" przesłania nie kłóci się z Twoimi myślami, zawartymi w tym tekście.  To poezja, która zostaje w głowie i niesamowicie inspiruje!  
    • @iwonaroma Wiersz zazwyczaj ma jednego rodzica :) Ale bywają wiersze tworzone w duetach :) 
    • @Nata_KrukBardzo się cieszę! Historia zna wiele wspaniałych kobiet, męźczyźni zasłonili ich dokonania swoim "samczym ego".  Pozdrawiam :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...