Znak ∞

[Nefretete]

/ między wersalkami jest od lat /

W rzeźbionej wnęce zakupionego fotela
siedzę i kolejny wiersz przy fajce
z kółkami wypuszczanymi -- o dymie!

Tchnąłem życie w nie bezbarwne powietrze

kreując oddechem kołyszącą się analemmę
poziomo pływa i trwa jak ósemka w tle
gdzie zamknięte okno w bladoniebieskiej
mgle stanowi jej bezruch bycia w bezwietrze


Kiedy podziwiam te okulary - to dzieję się
słyszę
syn Astrajosa w łanach nim śpiewające ptaki
jak wodospad z oddali kroplami się dzieli

dłużej już nie usiedzę - po prostu czuję
że muszę zobaczyć w falującym kalejdoskopie
dźwięk trzepotu nie tylko nasze oczy całuje

pyłek rozsypuje po szklanach rozpływa się
na twarze kolorowe tęczą skrzydła rozaniela

Oddaliśmy je sobie
oddaliśmy się w bezwymiar kart i Nasze motyle
które w powieści nie są jeszcze do kupienia

 

 

 

Edytowane 21 Kwietnia 2021 przez Nefretete (wyświetl historię edycji)

[Nefretete]

@emwooDziękuję!

[corival]

@Nefretete Przemówiła do mnie zwłaszcza druga część. Pewnie dlatego, że jest bliżej natury :) Jak dla mnie to wiersz o wielopoziomowej treści. Jeszcze tu wrócę, żeby sobie poanalizować. Pozdrawiam :)

[Nefretete]

@corival Dziękuję za poczytanie. 

I tak może być.

Pozdrowionka

[Nefretete]

@Dag

Dziękuję!