Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Małe, ale za to świeże

znalazł na uboczu baca

jajo kurze, więc je przebił

no i wypił, bo miał kaca.

 

Przy okazji nawymyślał

kogutowi oraz kurze

że za słabo się starali

jajo było niezbyt duże.

 

Potem przyniósł ostry tasak

no i skrócił ich o głowę

i powiedział, że on teraz

będzie jaja jadł wołowe

 

Jedna z krów to usłyszała

i doniosła wnet bykowi

ten z racicy ruszył ostro

baca stoi i się głowi.

 

Czy się schować do koliby

czy też wdrapać się na smreka

nic do głowy mu nie wpada

a byk pędzi, byk nie czeka.

 

Nim się baca zastanowił

już przebity był rogami

kto pałeczkę przejmie po nim

trwa spór między juhasami.

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec Idzie baca Józwa, ciągnie łańcuch z Ochotnicy,
                                    przechodzi tam pólchłopek w turystycznej przyłbicy.

                                    - Baco co tak ten ciężki łańcuch ciągniecie,

                                    z jałowej roboty, nic nie osiągniecie?
                                    - A co mom go pkać, lajdusy, piekielnicy!!!

Pozdrawiam Heńku, tak trochę pod tematycznego bacę.

Opublikowano

@corival

Każdy będzie z walorami

prezentować się z oddali

by go inni nie dopadli

i by względy miał u Hali.

 

Pozdrawiam :)

He Ja

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mądrość bacy nie zna granic

lecz czasami i głupoty

zaprzątają jego myśli

gdy nic nie ma do roboty.

 

Pozdrawiam :)

He Ja

Opublikowano (edytowane)

Witam - jest super  - tylko ten byk mnie denerwuje

                                    że tak śmiało sobie tańcuje.

                                                                                      Pozdr. uśmiechem.

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@corival

To byczysko groźne jakieś,

podstęp może użyć trzeba:

chwalić głośno wielkość racic,

skusić tam, gdzie grząska gleba.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ów byk nie jest ugodowy

pośle straż swą, przednią, krowy

a gdy one suchą ratką

przejdą pogna całe stadko

 

a sam dumny władca łąki

idąc będzie puszczał bąki

i mamrotał coś pod nosem

ja was, ja wał w pył rozniosę.

 

Pozdrawiam

He Ja

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Bożena De-Tre dzięki. Będę Ci w tym biegu towarzyszył. Tak wirtualnie tylko. Niestety. Dziękuję pięknie.       @Jacek_Suchowicz oczywiście. Dziękuję. Chociaż cisza wokół mnie.  Tylko skowronki.....
    • @Migrena Ważne dostrzec bo dotknąć nie sposób...zbyt płocha jest i tajemnicza ta nasza CISZA W NAS......ona jest bazą i tylko wrażliwy człowiek tak pięknie i lekko opisze JĄ........Tobie to wyszło i gratuluję.Ja muszę biec ...zabiorę obraz ciszy z sobą...pozdrowienia. @Jacek_Suchowicz .....hej obserwatorze trafiony komentarz.Jak zwykle zresztą...''głową z uznaniem pokręcilłam'' Jacku............
    • jak zwykle obrazy - ciekawe ale   miłość dźwięków potrzebuje słów i wyznań i czułosći seks namiętność fizys czuje bo ulega swej "wolności"   pozdrawiam
    • jak chcę widzieć oczy piwne no to spojrzę do lusterka ja uwielbiam błękit w oczach zieleń kocią czerń niewielką   sił nikomu nie brakuje w czasie figli z jakąś kotką satysfakcję mas niemałą "już dość proszęęę' słyszy słodko :)))
    • Wieczór. Jezioro zapina horyzont ostatnim promieniem światła. Słońce – spóźniony kochanek – tonie w jedwabnej, szepczącej trzcinie. Cisza. Nie pusta. To język pragnienia natury. W niej każde ich tchnienie. Woda milczy Ale to milczenie drży – jak skóra świata przed pieszczotą dłoni. Oni. Bez imion. Miłość nie potrzebuje dźwięku. Spleceni, jakby czas tkany był z ich oddechów, jakby każdy gest, każda ścieżka - prowadziła do tej chwili, czekał zapisany w niebie. A jednak – w ich spojrzeniach cień. Dotyk losu. Świat szepcze kruchą pieśń przemijania. Ich pocałunki – ciepło ciał i drżenie warg, symfonia żywiołów: ogień i wilgoć, wieczny alfabet istnienia. Nie całują się. Oni się stwarzają. Jezioro patrzy: nieme. Wierne. Rozświetlone – bez końca Brzeg milczy, lecz to milczenie kłania się Przedwieczności – ciszą bezmierną.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...