Selene

[Wędrowiec.1984]

Selene

 

Jasnych gwiazd latarnio,

Pośród chmur ukryta,

Rozbudź znów namiętność.

 

      Usłysz pieśń słowika,

      Co wieczne kochanie

      Wyśpiewał przed laty.

 

Pamiętasz?

 

      Blaskiem księżycowym

      Otulone kwiaty

      Poznać nie umiały

      Czyje światło chłoną.

 

Srebrna tarcza nocy

Wespół z dnia koroną

Prawie jednakowe

Współtworzyła cienie.

 

      Tak siostry i brata

      Padały promienie

      Na wszystkie krainy

      Mitycznej Hellady.

 

Wskrzesić te obrazy

Echo wciąż potrafi

Dźwięcznie rozciągając

Nieskończoną chwilę.

 

      Nim uśpione serce

      W grocie snów ożyje

      Cała teraźniejszość

      Pośród łez utonie.

 

Słyszę znów jak szepczesz;

„Zbudź się Endymionie,

Porzuć nieśmiertelność,

Zbudź się, mój kochany.”

 

      Czemu duszy mojej

      Wciąż zadajesz rany?

      Przecież co umarło

      Drugi raz nie skona.

 

Żywy wciąż dla ciebie

Córko Hyperiona,

Trupem dla wszechświata

Bezpowrotnie będę.

 

      Może kiedyś spiszą

      Bajkę lub legendę

      O nas i o reszcie

      Zapomnianych bogów.

 

Nawet jeśli przetrwa

Twej miłości dowód

Błądzić będziesz zawsze

Śród prastarych mitów.

 

      Raz już mnie zabiłaś

      Idź więc i się zlituj.

      Innych dzisiaj musisz

      Budzić Endymionów.

 

---

 

[corival]

@Wędrowiec.1984 Widzę, że eksploatujesz tematykę Selene. Tym razem istna opowieść. Piękny wiersz... o specyficznej stylistyce, nazwę ją okołostarożytną :) Pozdrawiam :)

[Stracony]

Jestem tutaj od kilku dni zaledwie.Wysoki poziom już zauważyłem. Lecisz ,gdzie już powietrza prawie nie ma. 

[Marek.zak1]

Piękny poetyczny wiersz. Człowiek tak ma, że czasami chce się oderwać od ziemi pisać o czymś boskim, kosmicznym, uniwersalnym do bólu. Pozdrawiam

[Sylwester_Lasota]

Pięknie :)

Pozdrawiam

[Wędrowiec.1984]

To jest niesamowite, Doprawdy nie spodziewałem się, że ten wiersz zostanie tak ciepło przyjęty. To dość stary utwór, bardzo długo leżał niedokończony. Dziękuję :)

 

Tja, świat pełen jest Endymionów... Sam nim jestem w jakimś sensie ale może kiedyś coś o tym napiszę.

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Toś teraz pojechała, nic tylko na Krym udać się na wygnanie i do Petersburka później. Bez przesady. :D

Edytowane 18 Kwietnia 2021 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Wędrowiec.1984]

@Gosława A w Petersburku była? :)

[Wędrowiec.1984]

@Gosława Adamowi było tam dobrze. Spotkał tam Puszkina... Tak mi się skojarzyło.

[GrumpyElf]

Jestem pod ogromnym wrażeniem, czytając czułam ogromną lekkość. Te króciutkie wersy utkane tak poetycko. Uwielbiam również grecką mitologię, więc była to dla mnie najczystsza przyjemność :) 

[Wędrowiec.1984]

@GrumpyElf No niesamowite, doprawdy. Napiszę jeszcze raz: wiesz ile ten wiersz przeleżał niedokończony? Nie miałem kompletnie żadnego pomysłu na końcówkę i tak go zostawiłem na lepsze czasy. Jak widać lepsze czasy dla tego utworu właśnie nadeszły. :)

 

Dziękuję i niezmiernie mi miło.

[GrumpyElf]

@Wędrowiec.1984 Wykazałeś się mądrością odkładając go na lepsze czasy, musisz mnie tego nauczyć =) 

Jest piękny :) Pozdrawiam. 

[Wędrowiec.1984]

@GrumpyElf Miał być w założeniu trochę dłuższy ale chyba bym przesadził. :)

[GrumpyElf]

@Wędrowiec.1984 Z długimi formami jest tak, że czasem strach zacząć czytać xD

A przecież chcemy być czytani, po to tu po części jesteśmy.