Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kto mi powie, że na Krymie,
dobre pisze się sonety,
temu w buzię się odwinę,
na parafii Bernadety.

Kto twierdzi, że w Czarnolesie
szumią poetycznie lipy,
tego spotka młodzież w dresie
na podwórku karmelity.

Kto rzecze, że w Nagłowicach
żywot wiedzie się poczciwy
ten zawiśnie na karniszach
(pod zakonem Sióstr Cnotliwych).

Kto zaś twierdzi, że w Alp szczytach
mówią ludzkim głosem chmury,
o tego się grabarz pytał
pod murami Jasnej Góry.

I kto powie, że we Lwowie
kiepski stuff dostępny w mieście,
tego zmniejszy się pogłowie
u mnichów, na sekstie wczesnej.

A jak kto o Bronowicach
myśli, że to wieś wesoła,
to mu rogiem kark przećwicza
od chochoła do kościoła.

Kto twierdzi, że dość Podhale
zgrzeszyło, by mu smreczynić,
tego na wzór sosny zwale
milcząc (jak benedyktyni).

Jak kto wyśni w Hrubieszowie
że nacicha półsen kwiatów
to mu potwarz spurpurowię
w pałacu Episkopatu.

Kto w Warszawie rzuci tekstem,
że źle słowa Ważyk ważył,
tego w straży wydam ręce
pod czerwieńszym z dwóch witraży.

A jak rzeknie ktoś w tym kraju,
że ja kiepskie rymy składam,
to mu grzmotnę z pastorału
i z ambony spuszczę draba!

Opublikowano

Kto siadł i za pióro chwycił,
By mądrego moskalika
Pisać, tego uwiąd rzyci
Czeka jak Szymka (Słupnika).


Kto mi powie, że moskalik
To finezji szczyt w poezji,
Ten ze wstydu sam się spali
W klasztorze Świętej Herezji.

  • 1 miesiąc temu...
  • 4 miesiące temu...
Opublikowano

Kto mi powie że Las Nocą
Ma coś z piękna i urody
Tego ciało dziś poniosą
Nasze Polskie rzeczne wody

Jeśli cądzisz że kozaki
Są to buty nad butami
Kiedyś byłaś mą dziewczyną
Tak dziś mówię-koniec z nami

Jeśli sparzysz dzisiaj kawę
Będzie mocna jak toporek
To zasilę sądu ławę
Za zabójstwo (zeszły wtorek)

Jeśli da mi ktoś raz odczuć
Jakie to posiada wady
Brzuch mu będę musiał rozpruć
Pod kościołem św.Zawady

Jeśli ktoś mnie z łoża zrzuci
Bardzo wcześnie mocno z rana
Dam mu kosę pod kościołem
Najświętszego Serca Pana

Jeśli ktoś się tak przyczyni
I wywoła u mnie doła
Ma dziesionę* murowaną
Pod katedrą Archanioła

*(gwara więzienna).Pobicie z kradzieżą

Jeśli zrobiąc ty coś złego
Nie dostrzeżesz swojej winy
Twoją śmierć zobaczą ściany
Kurii Świętej Katarzyny

Jeśli będziesz sią zabawiał
Petardami co bez lontu
Będziesz bardzo ładnie spadał
Długą drogą aż z Giewontu

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Koncert skrzypcowy Roberta Schumanna w tle słychać. Odkryty Josepha Joachima, w D' Aranyi przechowywany, światu nieznany Sonata niewprawną ręką dziewczyny grana, temu chłopcu co walczył w Gallipoli i nad Sommą. Jakby przewidziała spalenie Reichstagu, Realpolitik w iście heglowskim stylu wcześniejszy też. Wielki Rzym, La belle époque, gdzie jest? Ikar co wyżej i wyżej ku Słońcu spadł, za dużo chciał. Coś tu jest, ta muzyka nigdy niczyja, nuci ją wiatr Znów umawia się na moście, z nim z lat młodości. Twarz jaśnieje w blasku świec, świat znów tak gra.   Ktoś do drzwi zapuka, zawoła. Jestem, patrz- to ja! *Dżumy i wojny zastają ludzi zawsze zaskoczonych". Zmiotą berlińską filharmonię, londyńską Queen's Hall, będą istnień pożogą. Muzyka Schumanna na łatwopalnym rękopisie zapisana przetrwała. W kamieniach i murach się schowała. Lew z Pireusu ją słyszy, ona wciąż trwa.                     - cdn-                                       
    • @Łukasz Wiesław Jasiński Panie Jasiński, dziękuję. Nie jestem aniołem i mam pazurki.
    • @Migrena To jeden z tych wierszy, po których trzeba na chwilę zamilknąć. Nie dlatego, że on onieśmiela patosem — ale dlatego, że dotyka czegoś bardzo kruchego i bolesnego w człowieku. W tej apokalipsie nie ma fanfar, nie ma dźwięku trąb anielskich. Jest tylko cisza, ta sama, od której wszystko się zaczęło. Cisza Boga, cisza człowieka, cisza po ostatnim słowie, które nigdy nie padło.
    • @Migrena  świetny wiersz. Tak jakby dwie części, ale to pozór, bo mają ścisłe powiązania. Pierwsza część nawiązuje do Ewangelii Jana  "Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata". To na Ostatniej Wieczerzy.  U Ciebie antonim słów  Boga, bardzo gorzkich i uprawnionych. Świat obecny ten nowoczesny postawiony  do góry nogami. Ciekawe czy Bóg nad tym ubolewa- pewnie tak.  Ludzie ludzi zabijają( wojny) dla ego?  I druga część- biblijny koniec świata- ten z Apokalipsy Jana mówi, że coś będzie. Twój wiersz mówi, że nic. Ciekawa jestem co powiedziałby Bóg, na to co ludzie wyczyniają. Może zostanie pustka po nim- wielu neguje Jego obecność. A Bóg zamknie dłonie jak dziecko, które nie chce już patrzeć na swój rysunek.
    • Aniołowie są wśród nas...   Łukasz Jasiński 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...