Tragiczny epilog

[corival]

Zniknął gdzieś myśliwy, 

nie wrócił do domu. 

Dzisiaj jest policja. 

A w neolicie, 

kiedy mroczna puszcza 

pochłania człowieka...

 

Śródleśne jeziorko 

świeży lód lśni bielą, 

myśliwy przebiegle

żubra tam kieruje. 

Zwierzak w odwrocie, 

podejmuje walkę. 

 

Na jeziorku wojna.  

Żubr ślizga, potyka, 

kiepsko manewruje. 

Człowiek zgrabnie krąży 

na kościanych łyżwach, 

by przetrącić nogi. 

 

Kamienną siekierą 

wciąż zadaje ciosy.

Zwierz broni się parska, 

wierzga, tupie, ryczy.                         Przemożne starania. 

 

Nagle gdzieś chrzęst słychać,

padają obydwaj, 

żubr w toń z rykiem, 

trąca myśliwego, 

ten wpada w wodę. 

Krzyk, tumult, stękanie. 

 

A potem już cisza... 

Nowy lód pokrywa. 

Mija lat tysiące.

I kolejne wiosny, 

życie lasu wokół, 

a niekiedy ludzie. 

 

Nadchodzi dziś moment,

czlowiek szuka torfu, 

a znajdzie szkielety. 

Inny w zadumie 

pojmie niebezpieczne

zasadzki polowań.

 

 

Inspiracją stało się znalezisko archeologiczne dokonane w 1948 roku w Grabowie, pow. starogardzki (przynajmniej wówczas taki był to powiat).

 

Po licznych poprawkach.

Edytowane 5 Września przez corival (wyświetl historię edycji)

[Gość]

@corival  żeby przetrwać i dać szansę na przetrwanie swoim dzieciom, rodzinie, trzeba było polować, podejmować wyzwania, które nie zawsze kończyły się szczęśliwie dla ludzi. Ciekawie opowiedziane. Pozdrawiam :)

[corival]

@Vanilla Z podziękowaniem :)