Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

poranna kawa

GrumpyElf
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

GrumpyElf

GrumpyElf

Opublikowano
Opublikowano

słowa mają moc

zabijania aromatu 

 

tamtego ranka 

rzuciłeś niedbale

 

twoje oczy nie są już niebieskie 

 

poczułam jak odbieram

nagłą gorycz

do cna drobinom

twego mrocznego naparu 

 

nawet na mnie nie spojrzałeś 

konstatacja ta musiała

wybrzmieć w tobie

tysiąc filiżanek wcześniej 

 

uderzenie kofeiny 

przyspieszyło cykl zdarzeń 

 

spalona jak ziarno

zmieniłam się w pył

 

jesteśmy od siebie 

o kawę za daleko 

7
GrumpyElf

GrumpyElf

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@dot. Dziękuję. Trafiony, zatopiony. To słowo też nie do końca mi leży. Nie potrafiłam jednak wyrzucić go z głowy i zastąpić innym, które podkreślałoby odosobnienie skonstatowanej opinii i wskazywało głębokie podziały. Pomocy? :) 

@emwoo Dziękuję, M :). No i wydało się, że nie pijam kawy, za to ponoć robię całkiem niezłą. Kolejny paradoks. 

1
Pan Ropuch

Pan Ropuch

Opublikowano
Opublikowano

@GrumpyElf dużo zaimków osobowych i trochę bym je poucinał gdzieniegdzie poprzestawiał szyk wyrazów np. tutaj

 

nie spojrzałeś na mnie

ta konstatacja musiała

wybrzmieć gdzieś

tysiąc filiżanek wcześniej

 

i tam wcześniej

 

drobinom mrocznego naparu (bez twego) 

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

 

 

Pan Ropuch

Pan Ropuch

Opublikowano
Opublikowano

@GrumpyElf Wszystko z szacunkiem i życzliwością broń boże z dobrymi intencjami :) Jak już się biorę za czyjś wiersz, obecnie bardzo rzadko mi się zdarza moje sfokusowanie na nim jest gdzieś tak 10X większe niż gdyby to był mój własny :) Staram się i mam w zwyczaju rzucić inne światło, w ostatecznym rozrachunku Autor wie lepiej, jest święty a jego wiersz jest najświętszy w tej formie w jakiej życzy go sobie zachować. Reszta musi się dostosować :) 

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

1
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@GrumpyElf Ja sobie tę kawę odczytałem jako zwyczaj, pewne poczucie stabilności. I wtedy na tym braku aromatu wszystko mi zagrało. Fajne!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Bożena De-Tre
      grunt

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @GrumpyElf Odzyskuje wiarę że  człowiek widzi jednak i tylko na chwilę ''przemyka oczy'' jak boi się zapewne.....nie wiem.Podoba mi Twoja poetycka percepcja przyrody.Przyroda to cenny dar właśnie-lekcje za darmo przecie-............teraz się budzi by być  bliżej nas...pozdrowienia z parku. @aff Śmiech -byle nie sarkastyczny- jest zdrowy...a przyroda do bonus.Kocham drzewa tak po prostu... jak kamienie i wciąż za mało o nich wiem.Człowiek przestaje być zagadką.......przynajmiej ostatnio tak nas ludzi odbieram.
    • aniat.
      Nowa sukienka

      Przez aniat. · Opublikowano

      Jesteś stojącym lustrem z drewnianą rzeźbioną ramą. Przeglądam się w nim często, wieczorami i rano.   Poprawiam swoje myśli co rozsypały się burzą, związuję je spokojem i przystrajam różą.   Usta barwię karminem żeby kobiecość odnaleźć, uśmiecham się do lustra i przeglądam się dalej.   Co pokaże odbicie w tej nowej, zwiewnej sukience ? Nawet mi w niej do twarzy. Czuję, że pragnę więcej.
    • A.Z.
      [to trud jest...]

      Przez A.Z. · Opublikowano

      To trud jest mój, Miłości życia znój. Niczego tak się nie lękam, Jak kiedy, stary zegar stęka.  Godzinę smutną wybijając  -pogrzebową  Hiobową- Pustkę we mnie zostawiając. Nie! O przyszłości zmorze, Staram się zapomnieć w technikolorze. Lecz ta rozpacz kiedyś wraca, I jedyny ratunek to praca. Piórem swym świat ten przeistaczam. W odmęt baśniowy już wkraczam.  Odrazu życie staje się barwniejsze,  Lecz mary powrócą, jeszcze straszniejsze. Nie! Co mam więc uczynić? Jak strachem lubi się żywić.  Ach biedny mój żywota stan, Bez oparcia, ciągle sam. Ucieknę może stąd. Ku wyżynom, nowym ląd!  A że mglista to żałości, Bo to zwykła łgałości¹.   1 Od słowa "Łgać" 
    • Stary_Kredens
      Stanie się

      Przez Stary_Kredens · Opublikowano

      Dobra godzina jest jasna i barwna  Jak tęcza

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      i jak ona zachwyca Chcesz by trwała jak najdłużej    Kojarzy się z miłym zapachem Nie z rozstaniem pożegnaniem  Płaczem    Lecz przeciwnie ze spotkaniem przytulaniem zaskoczeniem że aż tak tak mi było tego brak   Zła godzina czarna jest i wszystko w niej na wspak Boję się jej i czuję że nadchodzi   A przecież,,nikt nie zna ścieżek gwiazd" Nie można przewidzieć jak potoczy się to czy tamto Choć plan był jasno określony    Więc czy w niewiadomej w tym że los nieodgadniony jest szukać pociechy?   Może tak i może wcale nie niestety tylko mieć odpowiednie nastawienie spojrzenie w dobrą stronę    I niczego już nie rozważaj Bo to co nadejdzie stanie się wiadome
    • Marek.zak1
      Chłód

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Chłód na dworze da się znieść, ale w domu to już nie. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...