Jak w korcu maku

[Nata_Kruk]

      Jak w korcu maku

 

 

Kompas kręci piruety, pora wyjść.                                                                
z ucisku uwalniam poduszkę.                                                    
gdy stopy wchodzą w zmęczone buty,                                      
świt za oknami rozdaje cząstki tlenu.                   
zaciągamy się, lecz mróz ponagla
w miejsca gdzie szkicuję siebie.

                                                     

kilka ścian i ślepa na życie kuchnia, 
nie wyczuwają splatania więzi.                       
w codziennościach wibracje.                                                             
obiady we wskazanym miejscu 
zszywają pęknięcia na drodze,                               
a tacy jak ja, łaszą się do słów,                                             
żeby myślom poskładać obrazy.

 

kiedy mgły uśmiercały tamten ranek,                                   
przypałętał się pies i jego lekcje.
każdego dnia głaszczę chwile, 
by nie roztrzaskać o kamienie czasu                         
luster wyłowionych z bagien.                                                                  
to nic, że czasem dźga wątpliwość, 
nie chcę zalać życia jak kiedyś. 

 

 

styczeń, 2021

 

 

 

 

 

Edytowane 4 Czerwca 2023 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[befana_di_campi]

Hmmm :) Mądre to bardzo; życiowo mądre.

 

Serdecznie :)

[jan_komułzykant]

Świetnie układasz obrazy Nato, ale dziś jakoś nie umiem sobie z nimi poradzić. Wyłapuję co najwyżej niektóre z nich, ale niekoniecznie właściwie interpretując stan jaki opisujesz. Mnie dopadło jakieś zamknięcie na skutek tego, co się wokół dzieje. Mam wrażenie, że u Ciebie peela też popada w jakieś utarte schematy, uczucie reglamentacji wolności i wszystkiego co się z tym wiąże. Rozpoznaję w wierszu oznaki świadomego działania, ale czy to nie tylko pozory. Cała reszta, która jeszcze w nas pozostała jest jak zasiedzenie, coś jednak w nas budzi. Gniew jest jak młodszy brat Zwątpienia.

Podoba mi się. Pozdrawiam.

[Nata_Kruk]

befana di campi... Bardzo Ci dziękuję za.. mądre życiowo.

 

Janko "Muzykancie"... miałam sporą przerwę, m.in. ze względu na to, o czym piszesz.. tzn...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ano dzieje się, można zgłupieć, ale jakoś stawiam siebie do pionu... ;)

... historia opisana wyżej jest autentyczna, człowiek już nie żyje i tym razem zaznaczyłam,

że to on, a już myślałam, żeby napisać.. takie jak ja... bo pewnie też by się takie znalazły.

Tak, zarysowałam w treści świadome działanie mojego peela...

a gniew, który puchnie w nas, tak w ogóle, rzeczywiście można określić młodszym bratem zwątpienia.

Dziękuję za obszerny komentarz i cieszę się, że treść przypadła.

 

Pozdrawiam Was.

 

 

Edytowane 27 Marca 2021 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[GrumpyElf]

@Nata_Kruk metafory tak starannie tkane, że nawet ten nijaki dzień zdaje się ciekawy, mimo wszystko.  

[beta_b]

Cudne Natko, bb

[Nata_Kruk]

beta_b - Beato... dziękuję za dobre słówko.

Kot... Piękne.. bezlitosne metafory.. ok. wiem, o czym pomyślałeś. Co do.. splatania więzi.. tj zacieśniania/ umacniania. Rozważałam, wyplatania, ale nie chciałam w wersie... nie wyczuwają wyplatania... zatem,

chyba lepiej jw. Treść spodobała się i to cieszy najbardziej. Dziękuję za obecność.

GrumpyElf.. miło mi gościć nowego użytkownika. Dziękuję za śład.

 

Pozdrawiam Was.

 

 

 

 

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - zachwycający - miło że wracasz  - 

                                                                             Pozdr. usmiechem.

[Nata_Kruk]

Waldku... miło to czytać, dziękuję Ci.

Dag... jak ładnie potrafisz opisać wrażenia po lekturze, za to szczególnie Ci dziękuję.

          Wracam od czasu do czasu, żeby na chwilkę odbić się od codzienności. 

 

Jacku_k... porozrzucałam trochę cieni w wersach, to prawda, ale Ty dodałeś sporo światła,

w postaci 'wyżycia się' w pracach domowych. Każde pozytywne zajęcie dobre dla zabicia "pustki" i pozszywania pęknięć, a mój peel, na pewno był "splątany", na szczęście..

przypałętał się.. :) 'kolega'. 
Nie chciałabym nikogo straszyć i jeżeli pojawi się u Ciebie kolejna gorycz, stonujesz ją w jakiś inny sposób, bo tak trzeba, (można odnowić dach.. ;) -żarcik) Miło, że wpadłeś do mnie.

 

Sylwester L... huzarc... dziękuję za cichutki ślad.

 

Pozdrowienie dla wszystkich.

 

 

Edytowane 28 Marca 2021 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Gość]

@Nata_Kruk kilka ścian i ślepa na życie kuchnia - ależ mi się ten wers podoba!

[Gerber]

Ładny wiersz.

[Nata_Kruk]

Gerber... fajnie, że taki, cieszę się.

error-erros... ja także lubię ten wers.

Jacek K... hmm, nie na ten.? reakcja na przyszłe, powiadasz...  ach, ale 'on' tak dba o chwile, że nie roztrzaska już niczego o kamienie czasu, na końcu jest.. że nie chce zalać itd.. a jeżeli nie chce, to nie chce.
Coś Ty, nie uraziłeś, a czym niby.? Przerażam.? e tam, jak... :)  i czym... :(

 

Dziękuję Wam bardzo za pozostawione słowa.

Natuskaa... Marcinie K... Wam także ślę ukłon i...

wszystkich pozdrawiam.

 

[Gość Radosław]

Wiersz do medytowania.  Bardz, bardzo. 

 

Pozdrawiam. 

[Nata_Kruk]

Iwonaroma... dziękuję za czytanie... :)

Radosławie... bardzo do medytowania, no to zaczynamy.? ... :)     Ślę muzyczne pozdrowienie dla Was.

 

 

 

[[email protected]]

@Nata_Kruk Przekonuje się Nato że to nasze wierszowanie, jest niejednokrotnie ucieczką od szarej codzienności. Chcemy wejść w świat wyimaginowanej iluzji, gdzie świat jest zgoła inny, bez tych bolączek wirusowych, bez gonitwy po sklepach, bez tabletek, bez portfela na poły pustego. Marzenie, fruwanie po niebiosach... chociaż na chwileczkę, wolność - wiatr i chmury!
 

Pozdrawiam Nato, rozmarzyłem się, najgorsza wada poety.

[Nata_Kruk]

Grzegorzu... nie rozmarzyć się, to dopiero byłaby wada człowieka, wliczając w to poetów... :)

Można przyznać Ci rację, nasze wierszowanie tutaj, to pewnie i "ucieczka" od codzienności,

też mam jedną w swoich. 

Ktoś w wolnej chwili szyje lalki szmaciane, ktoś maluje obrazy, jeszcze inni 'połykają książki'

po pracy etc...  ale zauważ, czyż nie jest tak, że większość piszących obserwując

tzw. życie  przelewa w wersy, ot tak mimochodem, naszą  szarą codzienność/rzeczywistość 

i kółeczko się troszeczkę domyka.   Nie zmienia to faktu, że mnie np.

po dłuższej przerwie zawsze wraca chęć, by tu zajrzeć.

Dziękuję za wizytę, również pozdrawiam.

 

Gosławo... dziękuję za czytanie.

 

Edytowane 1 Kwietnia 2021 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Nata_Kruk]

Pi... ten strumień słów, to maleńkie opowiadanko z życia wzięte.

Był ktoś, kto dużo pił, staczał się.. potem ulica, lub kąt u kumpli, do czasu

przydzielenia maleńkiej kawalerki. Dach był, obiady w caritasie, przy okazji jakieś rozmowy. 

Traf chciał, że pojawił się kundel i tak się uczepił, że człowiek przygarnął go i...

nazwał.. Kompas.. poczuł się ważny dla kogoś, tym samym zmienił swoje "upodobania", przestał pić. Końcowe.. nie chcę zalać życia... musi zostać, bo to jego świadomy wybór. 
Jak widać, cudeńka zdarzają się, odnaleźli się... jak w korcu maku..  co dałam jako tytuł.
    Odwiedziłaś mnie i podałaś swoje zawahania, więc zostawiam dopowiedzenie Tobie

i może komuś jeszcze. Dziękuję za wizytę... :)  także pozdrawiam.

Edytowane 15 Kwietnia 2021 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)