Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

gdybym tak żale zdołał pochwycić
zazdrość palącą w drobinę zgnieść
ścisnąć palcami wszelką tęsknotę
i w piersi twojej rozewrzeć pięść

w sercu ci czarną dziurę wywiercić
pustkę jak kosmos wielką rozpętać
wypełnić popiołem martwych nadziei
by nikt w nim więcej nie znalazł miejsca

gdybyś nie była mi przyjaciółką
gotową przy mnie stać w dni ostatnie
siostrą nadaną na resztę wcieleń
o ile zapomnieć cię byłoby łatwiej

 

 

 

Edytowane przez error_erros (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Pi_ Nie może być po prostu "rozsypać popiół", bo chodzi o wypełnienie tym popiołem tej pustki wielkiej jak kosmos. Jeśli skorzystam z Twojej sugestii, to umknie to, co chciałem powiedzieć ;>

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pewnie, że polubiłam. Pięknie to napisałeś. Nie wiem kim jest Twój peel, ale ja mam takiego w swoim życiu i to mój najbliższy przyjaciel, który równocześnie chce dużo więcej. Nie rozmawiamy już o tym, unikamy, nie ma sensu. Został z tym sam. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może i lepiej, że został z tym sam. Twoje próby pomagania mu uporać się z tym w jakikolwiek sposób to byłaby niedźwiedzia przysługa.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...