Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nic mi po tobie

blue27
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

blue27

blue27

Opublikowano
Opublikowano

Nic mi po tobie chyba nie zostało

Prócz paru smutnych piosenek 

Nie napisanych nawet dla mnie

Ale dla każdej z twoich sukienek 

Przede mną idziesz w każdym mym odkryciu 

Patrzysz, rozglądasz się, znieważasz

Czujesz się wielki, gdy odbierasz siłę

I klaszczesz, gdy publicznie upadam

W rozdartej sukience stoję przed tobą

Gładząc zawoskowany garnitur

Topiłam świece na Twoje poczucie wyższości

Wiesz jak się buduje legendy

Na czyichś gruzach zwykłych opowieści

 

6
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@blue27 Ileż tu goryczy, aż miło czytać ;D Dla mnie to wygląda tak, że peelka w ostatniej chwili ocknęła się z syndromu sztokholmskiego. Lepiej późno, niż wcale.

Bardzo fajny wiersz, gratuluję udanego debiutu!

  • 1 miesiąc temu...
blue27

blue27

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Arsis dziękuję za odwiedziny. :) pozdrawiam ciepło 

@GrumpyElf dziękuję za cenną uwagę. Muszę trochę poedytować te teksty, ale od dwóch tygodni jestem bez komputera, a z telefonem strasznie ciężko mi poruszać się po portalu. Przesyłam pozytywna energię na resztę dnia :) 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Amber
      Nie widzę Słońca

      Przez Amber · Opublikowano

      @Berenika97  Twój wiersz jest nastrojony jak instrument, wybrzmiewa w nim prawda z delikatnością poezji. Pozdrawiam serdecznie.
    • Starzec
      Wolę imieniny

      Przez Starzec · Opublikowano

      Boguś Bodzio Bogusław nieważne jak leci ale zawsze podobnie   urodziny coroczne lecz rok w rok inne przecież  
    • Amber
      Święta

      Przez Amber · Opublikowano

      @violetta  Niepowtarzalny smak niełatwy do odtworzenia. Pozdrawiam serdecznie.   @Berenika97 Twoje komentarze to prawdziwe rzemiosło. Czytając je, można odkryć wiersz na nowo. Pozdrawiam serdecznie.        
    • UtratabezStraty
      Kiedyś byłeś sobą, chyba w dzieciństwie

      Przez UtratabezStraty · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Wiersz o bardzo ważnym temacie, czyli o ślepym zaufaniu do takiego, czy innego wodza. Można to też szerzej ująć, że chodzi o instynkt stadny. Bo nawet ludzie, którzy uważają, że nad nimi nie ma żadnej władzy, mogą mimo to ślepo podążać za jakąś grupą. 
    • ŻwirekTenDobry
      Powrót Odysa

      Przez ŻwirekTenDobry · Opublikowano

      Słońce zachodziło nad Itaką Posiwiała broda Odyseusza skrywała Usta wykrzywione w grymasie samozadowolenia Wspomnienie Penelopy odmierzało mu odległość do celu A im bardziej zapominał uśmiech Tej przecież najpiękniejszej ze wszystkich dam Achai Tym bardziej wydawało mu się, że błądzi w poszukiwaniu domu Pierwsze gwiazdy spoglądały na niego z nieba Jako doświadczony marynarz znał przecież ich układ Wskazywały na to, że to naprawdę jego dom Bogowie się zlitowali Penelopa jednak przymierzała już nową suknię ślubną Przeszło dziesięć lat od wojny minęło Porzucono nadzieję na jego powrót Królewskie sztandary powiewające na okręcie Odysa Zatraciły swój stary majestat Zamiast tego: podarte przez harpie zwisały luźno na maszcie Bo noc była dość skąpa w wiatr Statek kołysał się powoli na wodzie Ale nieuchronnie zbliżał się do portu Wrzawa powstała wskutek nowego przybysza Rozbudziła królową pogrążoną w śnie Obawiała się jutra, więc wolała spać Obudziło ją jedynie wspomnienie męża Który wracał do domu późnymi godzinami Z narad wojennych i wypraw, które Zawsze stały pomiędzy nimi Jednak dziś, wyskoczyła boso z łóżka By spojrzeć, ostatni raz, przez okno I przekonać się raz jeszcze, że to nie on Najmężniejszy z mężów Itaki Umarł błądząc na krótkim odcinku między Troją, a domem Brodaty Odys w podartych szatach przybił wtedy do portu Uśmiechnął się, lecz jedynie na chwilę Bo mina mu zrzedła, kiedy nikt go nie poznał Wezwał imienia Penelopy Jednak uznano go za szaleńca Głos mu się zmienił  Włosy mu urosły Broda zakryła mu ładną twarz Stare ciuchy, które wyszły z mody przed dziesięciu laty Zdradzały, że nie przybył z tej epoki I sugerowały, że z bogami ten nie ma nic do czynienia Nawet sprawiedliwy trybunał żony go nie poznał Musiał udowodnić kim jest Odys - Przed strażnikami portu Przed Penelopą Przypomnieć sobie Co to znaczy być królem Wyplutym przez morze.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...