****

[Messalin_Nagietka]

wydarty jak kartka z ksiąg, których zapiski
wymarłym językiem pisane w pośpiechu,
zamienia się w rzężot miażdżonej ogryzki,
gdzie robak, nasz tłumacz, w foliału wydechu
spod buta przechodnia zawija myśl w gniot
i wodzi w podeszwie jak w stemplu - i cio!

a droga po kostce i kant krawężnika,
gdzie w pałąk but ciśnie i zrywa układy,
i tak to z transportu nasz robak umyka,
tłumacząc przed sobą, że z zasady zawady
by z gniotu wyprężyć myśl w posąg, zlać pion,
skąd głosić żyjącym robacze - i cio!

lecz rozgłos tłumacza nijaki wśród żywych,
bzykanie ksiąg ziemskich nieznane naczelnym,
robaku - poeto powracaj znad niwy,
bo darta obrazu przekładnia i chwiejny
pion w poziom ucieka, że z wiersza słów miot
wypełza robactwem i każde bździ - cio!

[czarna]

wydarty boleśnie z księgi robaczej
słodki wyraz "cio" siedzi i płacze
pion mu się z poziomem pomieszał
cio teraz zrobi? będzie się wieszał?

a może spod podeszwy naczelnych
ucieknie i wraz z inną "cio"
będzie się bzykał i śmiał
cio ty na to? cio?