Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dom bez kota byłby tylko pustym mieszkaniem

Ewula
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ewula

Ewula

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Jesteście takie niezwykłe

Zrodzone ze światło cienia

Nad Ziemią się unosicie

W innym wymiarze Ziemia

 

Koty wiedzą i czują

To wręcz nieprzyzwoite

Gdzie kamyk upadnie

Gdzie rozstąpi się świat

 

Jesteście takie mądre

oczami zdziwionymi patrzycie

O Panie ukryłeś cud boski w tym zwierzęciu

Dzikim od wieków, od lat

 

Bo my wiemy przecież, potrzeba serc otworzyć  bramy

Wtedy serca otworzą na oścież swoje miłosne pokoje

Bo każdy dom serca byłby bez kota tylko pustym mieszkaniem

Oto Kroczy kot

I znów rozstąpiła się ziemia i zachwycone serce moje

Edytowane przez Ewula (wyświetl historię edycji)
3
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@Antoine W Chyba Ty, bo dla mnie mogłyby nie istnieć :P

Chociaż nie! Koty były mi potrzebne, bo gdyby nie istniały, nie napisałbym o nich kilku wierszy. Np. "Kopnąłem kotka". Przysięgam, mam taki xD

Antoine W

Antoine W

Opublikowano
Opublikowano

@error_erros mój husky nie chce mieszkać w domu - cierpi z gorąca :( jemu wszędzie za ciepło, najgorzej ma latem..... kot też :) on z kolei kocha wolność, kocie żarcie na powietrzu i świeże myszy :) (są i szczury, bo sąsiad ma konia, ale nie widziałem żeby złapał szczura)

Ewula

Ewula

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Wszystkim moim kochanym Przyjaciołom Poetom dziękuję :) Mój symbol piękna ? Czarna jaguarzyca o zielonych oczach :) Znam ją :) Opiekowałam się jej domem i nią w Zoo w Łodzi jak byłam na praktykach. To była miłość od pierwszego wejrzenia:) Jestem lekarzem weterynarii:)

Pozdrawiam serdecznie:)

Ewa

Edytowane przez Ewula (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Psalm dla rżniętych

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Marek.zak1 Fajnie, że porównujesz Polskę do Węgier i Słowacji, szkoda tylko, że nie do ludzi, którzy tu naprawdę żyją. Bo widzisz – ten wiersz nie jest raportem ekonomicznym ani zestawieniem statystyk PKB. To nie tekst o fabrykach, tylko o ludziach, którzy tych fabryk nigdy nie zobaczyli na oczy. Bo nie każdy ma willę, fotowoltaikę i plany na urlop w Toskanii. Piszesz, że "nigdy nie było lepiej". Z perspektywy kogo? Może Twojej? Gratuluję. Ale to, że jedni siedzą przy stole, nie znaczy, że nie ma głodnych za drzwiami. I nie, to że „na Węgrzech gorzej”, nie oznacza, że mamy siedzieć cicho i dziękować za ochłapy. Czy jak sąsiadowi spłonął dom, to ja mam się cieszyć, że mnie tylko zalewają fekalia z kanalizacji. Wiersz, który komentujesz, mówi o Polsce z paragonu, z przychodni, z kolejki do zawału, nie z przemówień premiera. I to, że ktoś to zauważył i opisał – nie jest „pompowaniem złych wiadomości”, tylko oddaniem głosu tym, których nikt nie chce słuchać. A jeśli Twoim jedynym kontrargumentem jest to, że Robert Lewandowski strzela gole, to naprawdę współczuję – bo nawet Jezus z kuchennego obrazka w tym wierszu by na to spuścił wzrok. Nie pisz więc, że "jest lepiej niż było", bo dla wielu nie jest. I mają prawo o tym mówić. Bo milczenie nie rozwiązuje problemu. Ono go tylko konserwuje – jak margarynę za 12 zł.   Tym razem nie załączę tradycyjnych wyrazów na pożegnanie.  
    • Emilie Eve Stahl
      Bywa że goryczą częstuje

      Przez Emilie Eve Stahl · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar cała miłość
    • Emilie Eve Stahl
      Urodziłeś się w trzydziestym pierwszym

      Przez Emilie Eve Stahl · Opublikowano

      Urodziłeś się w trzydziestym pierwszym roku.   Myślę sobie tak dawno, ale po czasie dociera kiedy. Okres międzywojenny, burzliwy. Ludzie wciąż przerażeni wojną. Wszędzie strach, nieufność, bieda, ból.   Poznajesz świat, uczysz się chodzić, jeść, biegasz za piłką, kule znowu świszczą.   Zamiast beztrosko grać, cieszysz się, że wciąż żyjesz. Całe dzieciństwo.   Dorastasz pomiędzy dramatu nadzieją. Inaczej niż dzisiaj. Doceniasz każdą wyciągniętą dłoń. Pomagasz innym. Wokoło widzisz mundury, ciężkie buty, ciężki czas. W zanadrzu skrywasz wiele przeżyć, może tajemnic. Dorastasz z końcem wojny, żyjesz, lat jednak nikt nie wróci.   05.02.2025 r.
    • JWF
      zaszyć gębę

      Przez JWF · Opublikowano

      Przyjemny wiersz. Kiedyś miałem dryg do rymów, ale jakoś mi przeszło.
    • Robert Witold Gorzkowski
      Muzie

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Gdy będę zasypiał zdmuchnij z włosów ptaki Omieć rączką swoją myśli nieborakie Uśnij oczy moje w głębię się zanurzą Odczaruj powoje co me myśli burzą Wyrwij korzeń z głowy rozpal rozum iskrą Upuść na mnie wrzosy poezją rozbłysną. Pocałuj mnie w usta zagryź wargi swoje W piąstce ściśnij prochy odsącz soki moje Ponad głowę podrzuć co ze mnie zostało W trawie ukryj dłonie wrośnij w brzozę białą Całą sobą poczuj drzewo rozedrgane Dusze zawirują ponad naszym gajem. Samotność Cię straszy całą bezwzględnością Nie miej na nią czasu zajmij się miłością Bo choć niepozorna jest ta Pani duszy Oddaj jej marzenie to kamień rozkruszy Zawezwij ptaszęta ukwieć nimi włosy Wstąp na nasze pole... widzisz sianokosy?!    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...