Słowo

[Father Punguenty]

Z początku istniało słowo.

Lecz było ono kodowe.

W mroku, na boku sterczało

I nie zmieniało się w mowę.

 

Choć wielu zachodzi w głowę

I wiedzieć chętkę ma wilczą :

Czy cztero czy ośmiobitowe ?

Lecz święte księgi tu milczą.

 

Jak stróż czekało skwapliwy.

Dbało, by światłem nie smużyć.

Aż znalazł się ktoś dociekliwy,

Kto tego słowa chciał użyć.

 

Raz użył, patrzył i zdębiał.

Spełniło się, jak marzył skrycie :

Postęp jak tryb się zazębiał

I zakwitł świat w dobrobycie.

 

A mędrzec obracał na stronę,

Prześwietlał, zachodził w głowę :

Im dłuższe było bitowe,

Tym krótsze było mówione.

 

Rzeczywistość obłęd tak dławił,  

Że wszechświat mocno znudzony

Przemielił ludzkość, przetrawił

I w pustek wydalił rejony.

 

Krążą tam resztki zatarte,

Gdzie próżnia z nicością się scala,

Lecz słowo trzymało już wartę

I tu się kończy, zaczyna rzecz cała.

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

(wersja udźwiękowiona)

Edytowane 29 Kwietnia 2023 przez Father Punguenty (wyświetl historię edycji)