@Berenika97
wiersz skoncentrowany na przebudzeniu i kontakcie z fizyczną rzeczywistością.
jest liryczną medytacją nad fundamentalnym powrotem do fizyczności i teraźniejszości jako niezbędnym aktem stabilizacji psychicznej przed rozpoczęciem codziennej aktywności.
treść oryginalna z poetyką najwyższej próby.
pozdrawiam Bereniko :)
@Simon Tracy
Twoje teksty działają na wyobraźnię. Widzę tę białą różę.
Ta symbolika cmentarna, żałobna - to bardzo konkretne opisanie stanu, w którym przeszłość pochłonęła teraźniejszość, a mieszkanie stało się mauzoleum. To przejmujący tekst i piękny.
@KOBIETA
To intrygujący, zmysłowy wiersz o silnym napięciu między delikatnością a intensywnością. Ta „lepkość ciszy" i uwięziony dym sugerują coś tłumionego, niewypowiedzianego. Pięknie piszesz.
Świat pod puchem już śpi
Drzewa kołyszą swe dzieci
Śnieg okrywa czuło budynki
Zmęczone pośpiechem ulice
Nawet kamienie smutne i zimne
Spijają blask wieczornych gwiazd