Historia edycji

Dziewczynki, którymi jestem? Czuję jakbym sięgała po coś co dawno nie czuło moich rąk.   To jak klucz do siebie samej, do pytań dlaczego lubię ciszę    do pytań dlaczego lubię pisać w samochodzie, dlaczego nie lubię waty cukrowej.   Czy uśpiłam siebie samą? Czy już się nauczyłam oddychać pomiędzy tymi betonowymi ścianami, które dał mi los?   Niewinność, tajemnica, świeżość,  zmiana planów biegnąc za głosem serca.   Gdzie dobiegłam? Na jakim pełnym maków polu jestem?   Każdy z nich jest czymś innym, każdy piękny, każdy zasługuje na kilka słów.   I tak zostawiam, jadąc, cała droga jakby magią.   Ktoś inny napisałby coś innego. Która dziewczynka z tych we mnie teraz rozkazuje klawiaturze?

motyla dziś ujrzałem jak się cieszył życiem częstował oczy barwą której nawet tęcza by się nie powstydziła usiadł na zeszycie w którym pod wierzbą próbowałem coś napisać mało tego przysiadł drugi widać pierwszy przypadł a może o mnie chodziło i chciały podsunąć wenę by o nich wiersz napisać bez upiększania słów przecież są tak piękne  

@MIROSŁAW C. niestety, też śmierć, ta realnie doswiadczana, jakże często bolesna

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Przyjdzie taki dzień kiedy poranki będą zwiastować kolejną radość trwania bez rozpamiętywania odejść bo po co komplikować co tego nie wymaga. Wystarczy przemyślany suplement do Biblii   

@ireneo "Każdy poranek to zmartwychwstanie" Pozdrawiam. 

@lena2_ Pomysłowe i muśnięte filozofią. Tak jak lubię.  Pozdrawiam.