Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nowy roczek nastał, trzeba by coś skrobnąć,
słowo to nadzieja, słowo także mądrość.
Jaki powiedz będzie zakuty wirusem,
rozmawiaj ze sobą, pomódl że się czasem.

Zajrzyj do sąsiada, złóż skromne życzenia,
spójrz w oczy chorego w bólu zapomnienia.

Człowiek choć opoka lecz chwilami błądzi,
okutany grzechem jak garbem wielbłądzim.
 

Dlaczego - odpowiedz? Z żalu zechciej milczeć,
wyrzuty sumienia... dobre na odwilże.

Presja zła uśpiona, łatwo ją obudzić,

zaświeci się złoto i naciskasz guzik.
 

Widmo posiadania taniego bogactwa,

ogarnia nas wszystkich aberracja łatwa.

Im wyżej, tym więcej, technologia władzy,

a Bóg zapatrzony i nic nie poradzi.


Chciałem... napisałem, jestem tam gdzie byłem,
może przeczytają i pogrożą kijem.
Kamień ktoś podniesie i obrzuci mówcę,

wybaczam tak trzeba, od mądrych się uczcie.

 

Tylko gdzie ich znaleźć w mdłej cynicznej pustce,

każdy w swojej klasie, strzygł na lata chudsze.

Geny skwierczą mrozem, co dziady nam dali,

słowiańskie wypierdki - blednie orzeł biały.

Opublikowano

@[email protected] Zgadzam się - nawyciągałem się już dużo ;) Rządził "Rex Polonia" a wsie i miasta ustanawiał na prawie (polskim i niemieckim) i pilnował by prawa owego przestrzegano, to chłopi, podobno, z całej Europy uciekali właśnie do polski, a klasy wyższe dużym bogactwem się cieszyły...

Opublikowano

Jestem, gdzie jestem nigdzie się nie ruszałem. Trzeba chyba wrócić do stoików, gdy stare imperia giną a nowe jęczą w połogu... A cennych, wyważonych, przenikliwych, jak słowa wiersza refleksji nigdy za wiele. 

Opublikowano

@[email protected] Wiele z tego wyścigu to tylko podsycana inercja. Prawie 8 miliardów ludzi to zbyt wiele, aby ich zachowania pozostawić przypadkowi, trzeba modelować, a kto biega, ten mniej myśli o tym skąd zaczął i co go czeka na miejscu, głównie skupia się na kręceniu nogami, nawet w miejscu, ale kręci, bo tak trzeba. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - To kto ma psy? - Spam? - Ot, kot.  
    • A, że... jak ja buk, to - kotku - bajka jeża.    
    • Jaka moc - co ma Kaj.    
    • Ma ta gagatku puk - ta gaga tam.  
    • Nadeszły dziwne lata, które tak naprawdę nigdy się nie skończyły, ale ja po raz pierwszy zrozumiałem, że wolność pojawia się jedynie w marzeniach, bo tu, na dole, nawet sny kąpią się w smole, a piękno stanowi ten zapach wiosny w styczniu, który rozpyla magię zza rogu, by trochę ulżyć nam, Nędznikom, którzy nie zasługują na oświetlony pałac.   Nie, Nami bawi się Stary Bydlak, napuszczający biedaka na biedaka, nieznający drzazg ani siniaków, z radością oglądający przejeżdżających się ludzi na arenie, którą ułożył jego umysł grabarza. On najchętniej kupiłby każdemu bilet na drogę krzyżową i gdyby nie Prometeusze dzień trwałby tyle, ile jest godzin codziennej niewoli. Stare Bydle kwili z uciechy, kiedy wysyła kolejne orły do grzebania w ich wątrobach.   Zna koniec, podczas gdy my, Nędznicy, najbardziej się go obawiamy, przekazując strach naszym następcom, a nadzieję kładąc w marzeniach, choć naprawdę to w marzeniu jest jedyna nadzieja.   I jak co roku dziękujesz skinieniem głowy, bo usta nie byłyby w stanie tego wypowiedzieć, bo my, Biedacy, jesteśmy prości, nie tak jak te bandy uniwersyteckie, które za sztuczne złoto zapomniały stare pieśni o polu walki w naszych sercach „Dostojewski? Nie! To Rosjanin Nie człowiek”. Zatem biorą lub depczą różańce, zależnie od tego, kto jest na ambonie, a dla Nas, którzy chcą po prostu najeść się jutro, liczy się ten zapach wiosny, który zbuntował pierwsze pierwiosnki, dające nadzieję, że kiedyś marzenia nie skończą się i nie zaczną na strachu, bo są jak niezapisane nuty, słyszalne przy jednym lub drugim murze, niedostępne jak nabity rewolwer, niepożądane jak dzisiejszy obiad, są niechcianym podarunkiem ognia, a niestety walczyć potrafimy jedynie na polecenie Starego Bydlaka i wchodzimy w jego miny, bo nie rozumiemy, że słowa, które wypowiadamy, dotyczą najczęściej tylko Nas samych.   Aż w końcu, któregoś srebrnego dnia, pojmiemy start i metę naszych codziennych polowań. Kiedy już skończy się strach, koło czasu podzieli nas na orły, tchórzy i Prometeuszy, i dlatego tak mało jest pomników ku czci tych ostatnich na świecie, bo cały czas okrążani jesteśmy przez własne zjawy, które szepczą: „Bój się, trwaj i bój…”.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...