Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jak to się mówi - „nic na siłę”. Czasem przypadek najlepiej rozwiązuje najbardziej skrupulatnie

 

pielęgnowaną formę. Kiedyś wrzuciłem pękniętą pestkę moreli z widocznym już zalążkiem korzenia

 

do kopca kreta u sąsiadów.

 

Wyrosło piękne drzewo, które po zaszczepieniu do dziś daje owoce. Mnie nie udała się ta sztuka

,

mimo niejednej pestce i oddającej duszę hodowli. Widocznie mam zbyt nikłą wiedzę związaną z pojęciem bytu,

 

albo za mało rozmawiałem z rośliną ;)

 

Ciekawy wiersz, życzę powodzenia i nieustającego entuzjazmu Plowi.

 

PS

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tutaj warto by bardziej nawiązać do charakteru reszty wiersza

- moim zdaniem brzmi zbyt reklamiarsko i telewizyjnie ;)

Ale to tylko sugestia.

Pozdrawiam.

Opublikowano

@Wątpiciel wierzę w szczerość tych intencji i wiary i nic tylko czytać - co z prawdy, to wzrośnie i zakwitnie i tylko jesteś pewny że ma w nim być "Szkoda, że tak bardzo uparłem się" dokładnie chodzi mi o wyraz "szkoda"

przeanalizuj całość i... czy "szkoda" tu pasuje?

Opublikowano

@Lidia Maria Concertina Dziękuję za miłe słowa, wywołały uśmiech :)

@Antoine W Przemyślę to, być może masz rację. Miałem na myśli, że kiedy człowiek do czegoś uparcie dąży i działa w kierunku osiągnięciu zamierzonego celu, ale jego dążenia nie przynoszą efektów lub spotykają się z ciągłym niepowodzeniem, to narasta w nim frustracja. Stąd wzięło się to "szkoda". Ale może faktycznie warto to zmienić...dziękuję za zwrócenie uwagi na mój tekst i sugestie. Pozdrawiam :)

Opublikowano

@Wątpiciel warsztat to warsztat :) szkoda to takie niepoetyckie słowo (jest takie auto, byk wchodzi w "szkodę") może peelowi "żal"? albo "źle" albo "Szkoda, że tak bardzo uparłem się, Smutno mi, że tak bardzo uparłem się", bo "szkoda" to żałujesz tego co robiłeś i nie masz woli próbować dalej....

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dał mi szansę, nie mogę jej zmarnować. Proponuję ruszyć wyobraźnią i zabrać swoje smartfony do Warszawy do dnia 1 września 1939 roku. Pytam, jakiego by dokonali wyboru? Czy kręciliby filmy czy uciekliby do schronów. Ratowaliby życie czy dokumentowaliby swoim sprzętem tragiczną rzeczywistość. Głosy są podzielone, ale trzymają się tematu. Nareszcie mój mały sukces. - Poznałam Eugeniusza Starky, reżysera ze Stanów, polskiego pochodzenia – słyszę, jak się uciszają – który opowiadał, jak 20 lat temu przyjechał do Warszawy i w piwnicach Telewizji znalazł nieopisaną rolkę filmu. Zajął się tym filmem, pozwolono mu nawet zabrać go do USA. - Co to był za film? – niecierpliwi się lider, wyczuwam w jego głosie zainteresowanie. Opowiadam więc o Julienie Bryanie, który trafił z kamerą do Warszawy w dniu 7 września 1939 roku. Mógł ukryć się w amerykańskiej ambasadzie, Niemcy jej nie bombardowali. Ale czuł powołanie do tego, aby z narażeniem życia, dokumentować barbarzyństwo najeźdźców. Chcę jeszcze coś dodać, ale przerywa mi krępa blondynka. - Proszę panią, ale Lidka jeszcze nie wróciła. Zastygłam w paraliżującym strachu. Rzeczywiście, zapomniałam o niej. Oczami wyobraźni widzę leżące dziecko na posadce toalety. - Mogę pójść zobaczyć? – dopytuje blondynka. To Ewelina, energiczna i pewna siebie osoba. Szybko się zgadzam, nie mam wyjścia. Sama nie mogę opuścić klasy, byłoby to wbrew zasadom bezpieczeństwa. Ewelina otwiera drzwi i szybkim ruchem wciąga koleżankę do klasy. Lidka jest wściekła, krzyczy, że tyle się naczekała na korytarzu i wszystko na nic. Ewelina odpowiada jej również krzykiem, że mnie lubi i nie pozwoli abym wygrała konkurs. Jestem zaskoczona sytuacją, nic nie rozumiem. - Pani nie może brać udziału w konkursie, bo nas nie uczy – jednoznacznie zawyrokował Paweł. Część klasy szybko go poparła. - Bo my mamy taki konkurs dla nauczycieli – wyjaśnia Ewelina – Lidka wychodzi w czasie lekcji a my mierzymy czas, jak długo nauczyciel nie dopatrzy się, że jej nie ma. - Już rozumiem, a wygra ten, u którego na lekcji Lidka jest najkrócej. Czyli rzeczywiście, fatalnie jest wygrać taki konkurs - mówiąc to, ledwie utrzymuję powagę. Robi się niebezpiecznie, zaczynają z rozbawieniem oceniać swoich nauczycieli. Dowiaduję się, że matematyczka przez 23 minuty nie zauważyła braku uczennicy na lekcji. Ale pewnie to ja bym wygrała. Nie chcę już pytać o „nagrodę” dla zwycięzcy. Szybko muszę zmienić temat. Wrócić na tory rozmowy o filmie. - Chcecie zobaczyć fragment tego, co zostawił nam Bryan? - Szukam w torebce pendrive’a. - Nie ma szans – odzywa się chłopak z pierwszej ławki - Rzutnik jest popsuty od dwóch tygodni. No tak, szkolna rzeczywistość. Ciągle coś nie działa. Nagle mój wzrok pada na stos kartek A4 od polonistki. Całkiem o nich zapomniałam. Wyjaśniam uczniom, co powinniśmy dziś robić na lekcji, rozdaję karty pracy. Jeszcze 10 minut, może jakoś przetrwam. Proszę, by wspólnie spróbowali wypełniać. Nic z tego, składają samoloty lub grają na smartfonach. Znowu nie mam z nimi kontaktu. Odczytuję to jako swoją porażkę. Przyglądam się im uważnie. Zastanawiam się, jacy są naprawdę, o czym myślą, o czym marzą. Czy mają oparcie w rodzinach? Co chowają za swoimi szkolnymi maskami? Dzieli nas tylko 13 lat. Ale czy tylko? Nagle słyszę. - Fajna z pani ….nauczycielka, szkoda, że nie mamy z panią lekcji – to głos lidera Pawła. Część uczniów mu wtóruje. Dzwonek – wybawca. Przeżyłam. Wychodzą z klasy, niektórzy się uśmiechają, widząc moją radosną twarz. Czekam na rozpoczęcie mojego dnia pracy i zastanawiam się. Po co tyle emocji, stresu i psychicznego obciążenia? Czy taka lekcja ma w ogóle jakiś sens?
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ja nawet bardzo :) dziękuję i Pzdr :)
    • @Leszczym A ja nie wiem co Tobie napisać, Michale :) Dziękuję 
    • @Alicja_Wysocka wiersz jest tak dobry, że nie wiedziałem co napisać i dalej nie wiem. Masz jakąś nadzwyczajną passę pisarską...
    • @StraconyOjej, dziękuję za taki miły komentarz :) @Leszczym, @Sylwester_Lasota, @sisy89, kłaniam się wdzięcznie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...