Zakończenie Roku

[FilipD]

Krwinki płoną by już zniknąć, 

zagrzebane blizny strute. 

Włosy wbite w błonę smug 

bo w powietrzu Was dziś widzę, 

zwiewni tak leżymy, jak wspomnienie. 

 

 

 

Spełniać się w nostalgii życia. 

Pić łapczywie szare zdjęcia, 

tak kiedyś kochałem, 

taki kiedyś byłem szczupły. 

 

K-pax, 

uczucie z tragedii stworzone.

Wielkie domy, wydarzenia, 

sole, kap, kap, na kartki.

 

Nie pójdziemy już na kłody, 

na plaży już bez tych książek, 

bez historii o kochaniu. 

 

Spełniam się w wiecznym pragnieniu,

to jest przeszłość, rzeczy bieg, 

strumieniami piętrzy rzeki, 

w żyłach spienia starość chwil. 

 

Pokaż mi te blade zdjęcia, 

chude twarze w dłoń wlepione. 

na plaży znalazłem piasek, 

nie znalazłem naszych kapsli. 

 

Wody daj łapczywie wołam, 

jeszcze chcę pójść z Wami. 

Tak budują dziś imperia, 

każdy w innej części świata. 

 

Wyjazdy do naszych państw. 

obraz marzeń w tych pastelach. 

Obraz szkicu niewinnego.

Delikatnie było, teraz siłą trzeba brać. 

 

Garściami nas nie nasycą. 

Ciągle iść, znaczy już biec. 

Poza światy oniryczne

poza sen i fotel miękki. 

 

Oniryczny taniec świtem, 

tak mocno ja nie potrafię, 

pogodzić się, że ten budzik, 

będzie wciąż mi przypominał, 

o tym, że boję się straty.