Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ja dodam od siebie, że nie każdy musi.

I jeden drobiazg językowy - skolko Ugodno.

 

Pozdrawiam. F.K.

Opublikowano

@Franek K

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


 

Franku w obiegu u nas Polaków jednak jest "godno", ale jak piszą językoznawcy prawidłowo jest po Twojemu i rosyjsku.
Poza tym ha ha wymogi sylabiczne. Przyjęło się takie wypowiadanie bo "u" przed "g" jakby zanika i poszło w obieg "godno". Taki spolszczony rusycyzm ale tylko w wymowie.
 

Trzymaj się zdrowo.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj Grzegorzu, nie zanika, po prostu niektórym się kiedyś nie chciało, w innych się utarło i pozostało.

 

Jednym słowem: UGrzęzło :)

 

Odwrotnie, bo nadprogramowo, jest z rusycyzmem "w każdym bądź razie".

 

Tak główkuję, że po części być może związane jest to z wiarą, a w Polsce z "razami" jakich naród nasz

 

po wielokroć doświadczał. Dlatego pewnie wzywano i samego stwórcę, czy nadaremno nie wiem,

 

ale jednak zawracano głowę, by jednak mimo wszystko BYŁ. I chociaż prawidłowe "w każdym razie"

 

niewiele się różni, to "bytności" już brak i to niektórym nie pasuje, więc mówią jak dawniej.

 

 

Tak sobie myślę, że "golić lub zgolić głowę" wyrównałoby rytm, ale zdaję sobie sprawę, że to przecież wiesz.

Podobnie jak o średniówce. Znam Twój pogląd, dlatego się nie upieram, wspominam tylko,

skoro o regułach wiersz i niektóre komentarze też mówią - tylko nieśmiało wtrącam.

Poza tym, znakomity wiersz. Pozdrawiam.

Opublikowano

@jan_komułzykant Janku, wiersz jest pisany 14-zgłoskowcem o średniówce 8//6, gdybym zrobił jak proponujesz 7//6 w jednym wersie, byłby to ewidentny błąd. Ponadto wyrazy z samogłoskami na początku, użyte czasami w niewłaściwym miejscu, sprawiają wrażenie arytmizacji, ale spełnieniem rytmu jest właśnie sylabotoniczność. Tylko należy właściwie przeczytać. Myślę że gdybym teraz pisał po raz drugi ten wiersz, napisałbym go w wersji 13-zgłoskowej o średniówce 7//6, ale wówczas mogłoby zabraknąć pewnych głębszych przemyśleń. W liryce jak widzisz jak w miłości - coś za coś.

Miłej niedzieli.

Opublikowano

@Agrafka Agi, za bubla dałaś serce,
                     pozdrawiam... najgoręcej.

Agi wybacz, ale daję tam przecinki, gdzie pragnę aby ktoś zawisnął na chwilę w czytaniu. Jestem sam kreatorem swojego wiersza, odpowiedzialnym za jego odbiór przez czytającego. Ale po co ja to piszę... mógłbym w ogóle nie stawiać.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...