tęczowy wieczór

[castus]

tak.
ten wieczór zaczął się tęczą
rozmazała na falach
siedem barw śmierci
cienie błyszczały niespokojnie

płynęła skomląc przenikliwie
coś jak nieustanny szloch
skrzywdzonego dziecka
tak głęboki aż
marzły kości.

głowa.samotna w nurtach
losu
nabrzmiała bólem ostatecznym
łkała opowieść

o
wesołej meksykańskiej dziewczynie
gwałconej beznamiętnie
przez trzech bostońskich studentów
o
niechcianych orgazmach
których tak wielki wstyd
o
pięknym młodym ciele które
płonęło kawałkami śmierdząc
benzyną i topionym łojem
o
głowie wrzuconej
do rzeki
w foliową ciemność i muł
o
przyszłości wesołych młodzieńców


zostaną wielkimi ludźmi
porwą tłumy ku lepszemu jutru.
polityk.papież i poeta.
ucichła
wirując wokoło osi bólu
popychana nieuchronnością przemijania

stałem.tylko stałem.
tęcza powoli gasła

motyle.
czy starczyło by motyli na świecie
aby wypić
ten nektar goryczy?
jeśli.
mam prośbę.osobistą.
jeśli spotkacie motyla
pomyślcie mu
„ona czeka”
czeka
by wybaczyć sobie
by odpłynąć w spokój niebytu
powiedzcie.

mnie.wybaczyła...

[Włodzimierz Nabkowski]

ma swoje momenty:
"jeśli spotkacie motyla
pomyślcie mu
„ona czeka” "

"o
niechcianych orgazmach
których tak wielki wstyd" ----> ciekawe czy autor miał na myśli to, co mi się w głowie urodziło po lekturze tego fragmentu.

na pewno proponuję cięcia.

pozdrawiam

[castus]

wiem wiem :)
ale specjalnie wkleiłem całość

takie..."swoisko"...gratuluję :)