Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

rozdzieleni
okopami gniewu
szarym krwiobiegiem
drzew
spod głów
wystają
kamienie niewiary

nie rozgrzeszaj mnie
przed snem

niepokój ma dziwny
smak

Opublikowano

Izulko, muszę zrobić sobie niewielką przerwę w pisaniu ..... nabrać skrzydeł ...polotu ....WENY, jeszcze troszkę i wyjeżdżam ale obiecuje powrócić i coś tu dorzucić , zobaczymy z jakim skutkiem.....Nie dziękuj kochana , to ja dziękuję , że jesteś ....cmok

Opublikowano

Jay Jay dziękuję również za plusy cha cha cha ;-) i dodanie komantarza.Pozdrawiam.

Opublikowano

Dzięki Włodku :-), obiecałam Izie gniota ..zakalca hmmhmh a tu , jakże miło .Pozdrawiam .

Opublikowano

Witaj Vero ;-) już popołudniowo ....niepokój ma słodkogorzki smak , odczuwają go nie tylko kubki smakowe ale duchowe pokłady...Nie myśl zbyt długo.Pozdrawiam i dziękuje za plusa :-)))

Opublikowano

StukPuk witaj , miło mi , że choć niezbyt rozległy wiersz , to uchwycił celnie Twoje spojrzenie.Pozdrawiam Cię serdecznie :-))))

Opublikowano

Uuufff....ulżyło mi ;-) AgnesKO cha cha , dzięki za słowa i obiecuję poprawę .Cmokuś ;-)

Opublikowano

"nie rozgrzeszaj mnie
przed snem"

Właśnie się kłaść miałem, ale widzę, że dobrze, że jeszcze nie teraz :) Te dwa wersy szczególnie mi się spodobały: lubię takie teologiczne konotacje. Podobał mi się też szary krwioobieg i podobała się pointa. W trzech słowach: jam na tak.

Dzięki, Antek

PS. Zapomniałbym - fajny tytuł.

Opublikowano

Witam Cię Antoś już przed południem :-), mam nadzieję , że noc była cicha , bez zbędnego bicia się w piersi.Dziękuję za komentarz i cieszy mnie to , że podobało się .Pozdrawiam serdecznie :-)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...