Biała Dama

[joanna53]

 

Biała Dama cz. I


Chcę przytoczyć stare dzieje
dawnych czasów wskrzesić czar
to w Świerklańcu rzecz się dzieje
gdzie posiadłość Henckel miał

W starym zamku mieszkał hrabia
pan majętny tutaj żył
z Donnersmarcków się wywodził
szlachetnego rodu był

Ten potentat przemysłowy
za małżonkę Biankę wziął
pracowity honorowy
całe życie kochał ją

Bianka syna mu nie dała
tak go pragnął z całych sił
lecz majątek pomnażała
mąż jej wdzięczny za to był

Mały Wersal wybudował
to dla Bianki dla niej żył
pan budowy dozorował
by fundament trwałym był

I na bagnach zbudowany
dziwny urok w sobie krył
i drzewami okalany
Mały Wersal piękny był

Styl francuski dominował
piękny pałac złotem lśnił
w cichym parku tu królował
i niejeden o nim śnił

Stare dęby tu szumiały
srebrnej tafli widniał brzeg
kwiaty trawy pokrywały
zimą w słońcu skrzył się śnieg

Drzewa pięknie oszronione
ten bajkowy mały świat
te zaprzęgi i te konie
to był obraz z tamtych lat

I mijały dni miesiące
pięknej Bianki urok zgasł
i nie cieszył park ją słońce
już dobiegał życia czas

I w siarczysty mróz styczniowy
koń na grzbiecie Biankę niósł
park był piękny wyjątkowy
uspakajał niczym stróż

Nagle ciszę coś przerwało
anioł śmierci zjawił się
i na drzewie się to stało
Bianka udusiła się

Włosy ciało pokrywały
hrabia wylał morze łez
czarne oczy skamieniały
pięknej Bianki nadszedł kres

Drzewo katem jej się stało
kwiaty okrywały pień
lecz uczucie nie skonało
tu pozostał Bianki cień

Jak legenda stara niesie
duch pojawiał Bianki się
Biała Pani ze Świerklańca
tu zjawiała w nocy się

Biała Dama cz. II

Potem przyszedł na świat Udo
pierworodny Guida syn
w groźnych górach zginął młodo
przypłacając za swój czyn

Życie dalej się toczyło
duch markizy wszędzie był
a hrabiemu ciężko było
zmarłej żony portret żył

Czarne oczy spoglądały
pięknej Wenus włosy blond
z hrabią rozstać się nie chciały
Bianką tchnął tu każdy kąt

Księżna Katia druga żona
to w Wisbaden brała ślub
przysięgała tutaj miłość
całe życie aż po grób

Biały welon i sukienka
starej pieśni piękny ton
uroczysta słów przysięga
i kościelny głośny dzwon

W świerklanieckim pięknym zamku
niezbyt dobrze czuła się
bo myślała bez ustanku
jakby pozbyć Bianki się

Oczy szczęściem zajaśniały
kiedy na świat przyszedł syn
i Guidotto chociaż mały
już w Strzeleckim Bractwie był

I kościółek piękny stanął
w cichym parku pośród drzew
Juliusz Raschdorff nim się zajął
Fremiet zaś ozdobił dach

I tu nieraz księżna Katia
bladym świtem ścieżką szła
gdy samotność doskwierała
w oku się kręciła łza

Wtedy myślą powracała
do rodzinnych swoich stron
tam Ojczyzna pozostała
lat młodości drogi dom


Biała Dama cz. III

Hrabia ciągle coś budował
wielki kunszt i dobry smak
styl francuski dominował
gotyk go cechował wszak

Sarkofagi w mauzoleum
anioł śmierci przeczuć znak
ta budowa jedna z wielu
to ostatniej drogi trakt

Także Pałac Kawalera
Cesarz Wilhelm gościł tu
dziś podwoje swe otwiera
tak zostało od lat stu

Wielki magnat przemysłowy
tytuł już książęcy miał
gdy wiek zaczął się znów nowy
on w hierarchii mocno stał

Dwóch mu synów księżna dała
Guidotto młodszy Kraft
lecz spokoju nie zaznała
już do końca swoich lat

Bogobojna księżna Katia
nie umiała Bianki znieść
i w Kozłowej posiadłości
ciche życie chciała wieść

Chętnie wszystkim pomagała
dobre serce miała wszak
ludziom odzież rozdawała
gdy jej komuś było brak

Nowożeńców zaś wspierała
gdy potrzebny był im sprzęt
cała służba podziwiała
długie włosy sukni tren

Księżna wnuków doczekała
książę zaś szczęśliwy był
bo rodzina się zwiększała
czego pragnął z całych sił

Kiedy odszedł wielki hrabia
schedę po nim przejął syn
legendarna Biała Dama
wciąż spędzała z oczu sen

Księżna Katia pozostała
w sercach ludzi z tamtych lat
ta Ojczyzna ją żegnała
tu spędziła życia szmat

Cóż nam dzisiaj pozostało
gdzie pałace z tamtych lat
co się później z nimi stało
przecież je podziwiał świat

Ręka ludzka je zniszczyła
wielkie dzieła z tamtych lat
pamięć o nich nie wróciła
już nie zwróci nam ich świat

A szukając dziś wytchnienia
w cichym parku pośród drzew
gdzie tak często mgła się zbiera
słychać ptaków piękny śpiew

Stare dęby posiwiały
i kościelny słychać dzwon
i w historię się wpisały
inny jej nadając ton

Edytowane 2 Stycznia 2021 przez joanna53 (wyświetl historię edycji)

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ktoś kiedyś napisał na tym forum, że publikowanie czegoś co przekracza wysokość ekranu graniczy z heroizmem... :)))

W drugiej części miałem deja vu, wydaje mi się, że ten sam fragment wkleił Ci się dwa razy. Poza tym OK. Ciekawa historia.

Pozdrawiam :)

[Andrzej_Wojnowski]

Mieszkam na drugim końcu Polski, ale jest podobnie. Pół godziny rowerem i ruiny pałacu oraz grobowiec grafini Theresy von Kanitz, niedaleko Grass leczył płuca i pisał "Blaszany bębenek"  , Thorak rzeźbił "Macierzyństwo".

 

Piękny kraj, piękna historia .

Szacun dla tych co odeszli

z miejsc gdzie dziś  nam przyszło mieszkać.

 

Pozdrawiam

[Karina Westfall]

@joanna53 Nieźle! Gratulacje. 

Pozdrawiam serdecznie. 

[joanna53]

Dziękuję za wszystkie komentarze i życzę miłego wieczoru:)

Rzeczywiście wkleiło mi się podwójnie, dziękuję za zwrócenie uwagi:)

[huzarc]

Czasami trzeba długo, czasami krótko, byle  z sensem. A tego w tych słowach nie brak, wiec jest ok:)

[Gość Franek K]

A ja na dawnych posiadłościach Donnesmarcków lubiłem sobie swego czasu pojeździć na rolkach. 

Drzewa w parku są przecudne.

Po drugiej stronie drogi, na wzgórzu są ruiny romantyczne. 

No i ten kościółek

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozdrawiam. F.K.