grudniowy pamiętnik

[marekg]

pamiętasz
było kiedyś ta­kie nieme kino
z lus­tra­mi i pus­tym bufetem
cza­sem ko­bieta w golfie
sprze­dawała tam herbatniki
zja­daliśmy je bezszelestnie
a wokół słychać było
krzyk
łuszczo­nych małych pestek
zbi­ci w jed­no ciało
szu­kaliśmy bezustannie
gniazda prawdy
nadzieja przyk­ry­ta
śla­dami czołgów
jarzyła się śniegiem w ciemności
nig­dy nie przes­tałem
wierzyć
że Wol­ność is­tnieje realnie

[Marek.zak1]

Mało wierzyło, bo komuna wydawała się być wszechpotężna, z tysiącami atomowych głowic i tychże czołgów, a jednak się udało i to niemal bezboleśnie. Cud. Pozdrawiam. 

[violetta]

piękne.