Bielszy odcień Błękitu

[Dekaos Dondi]

słuchasz pieśni o miłości

 

a za oknem życie zacina

 

deszczem cierpienia

 

roztrzaskanych

 

ozdób choinkowych

 

 

 

malujesz na powierzchni

 

szyby

 

niech chociaż w niej

 

zalśni

 

 

 

przebłyski światła

 

oświetlają strumyczek

 

 

 

kolejny już raz

 

nie wie

 

w którą stronę popłynie

 

 

 

pech chciał

 

jak zwykle

 

dla ciebie obraz ten

 

 

ty w nim

 

wiesz?

 

 

 

wiem

 

 

 

wychodzisz

 

małe jeziorko

 

pośród ośnieżonych choinek

 

nad nimi księżyc

 

 

 

zanim zniknie

 

o brzasku za chwilę

 

 

 

też utopiony

 

 

 

przy nim ciało

 

swoje

 

na dnie pochłoniesz

 

będzie udręk koniec

 

 

 

w porządku

 

ostatni już raz

 

zanim przegapisz decyzji czas

 

 

 

rysujesz palcem na wodzie

 

dziwny kształt

 

 

 

tym razem nie zniknął

 

zwielokrotniony

 

 

 

został cały

 

 

 

skrawkami diamentów

 

w jezioro zaklęty

 

lśnieniem błękitu

 

zatrzymany

 

[Waldemar_Talar_Talar]

@Dekaos Dondi  - witam -  pierwsze dwie kupuje z uśmiechem - 

reszta już nie jest tak kolorowa  - no ale to tylko moje widzenie.

                                                                                                          Pozd.

[Deonix_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Do tego wersu jest b. dobrze, potem mam wrażenie, że Autor, 

"sięzapętliłsię" w narracji. Ogólnie ciekawy obraz, wciągająca opowieść, 

gdzieś między poezją a prozą. 

 

Pozdrawiam, 

 

D. 

[Dekaos Dondi]

@Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar↔Dzięki:)↔To tak właśnie miało być, aczkolwiek na końcu, aż tak pesymistycznie nie jest. To zależy, jak rozumieć:)↔Pozdrawiam:)

@Deonix_

Deonix↔Dzięki:)

Może nie tyle "sięzapętlliłsię" co często↔jestem  całościowoumysłowo↔zapętlony,

cokolwiek piszę. Dlatego nie zawsze, warto mnie czytać:)↔Pozdrawiam:)