Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

nie nawykłam do zwycięstw

do uśmiechów losu

nie wiedziałabym jak

ułożyć twarz

 

dyskretny uśmiech

czy wręcz przeciwnie

szeroki  amerykański

spełnia się przecież

sen

 

stokroć mi bliższe łzy zawodu

płyną łatwo znaną ścieżką

w końcu to nie pierwszy

raz

 

przygarbiony smutek

pije ze mną herbatę

nie używa cukru

woli gorzki smak

 

patrzymy sobie w oczy

ze zrozumieniem

znamy się tyle lat

 

nawet się trochę w niego

zapatrzyłam może

zadurzyłam się

 

z czasem człowiek przywyka

bierze to za miłość

ale on mnie kocha naprawdę

i przyrzeka wierność

aż po grób

Edytowane przez Stary_Kredens (wyświetl historię edycji)
Gość Franek K
Opublikowano

 

Tak mi się skojarzyło. Samowity numer :)

A ta ścieżka zamiast łatwej, to nie powinna być dobrze znana?

 

Pozdrawiam. FK.

Opublikowano

Ja nie jestem aż tak wierna,

może temu smutek poszedł?

rządzi się ciekawość zgrzebna,

tyle planów mam i potrzeb.

 

Z wzajemnością się mu kłaniam 

ale niech już innych koi,

smutek dużo nie wymaga 

tylko chce przeszłości bronić. 

 

"Było cudnie i żal tego"

smutek się z nadzieją kłóci:

"nic nie zdarzy się dobrego,

nic z tamtego już nie wróci".

 

Tak, to prawda, życie-rzeka

przepłynęła przez dolinę,

a za łukiem znów coś czeka.

Chyba wąwóz - czy się mylę?

 

Jaki piękny znów jest widok!

chociaż różny, nieznajomy,

dalej płyńmy, jeszcze chwilę,

skoro czas nieustalony. 

 

Pozdrawiam, bb

 

 

 

 

 

 

Opublikowano

@beta_b @Franek KdI dziękuję za komentarze każde w swoim rodzaju wiersz bardzo trafny w odpowiedzi na ...bo oczywiście życie się toczy i niesie niespodzianki czasem nawet dobre A piosenka niekoniecznie moje klimaty zwłaszcza ten głos  ja chcialam wkleić z Absolwenta Witaj smutku stary przyjacielu Ale mi sie nie udało pozdrawiam 

Kredens

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Krzyk Długi, głuchy krzyk Rozrywa mi płuca Zgniata mi serce Wyżera od środka martwy już mózg Ale na zewnątrz nie słychać nic Duszę się swoją niemocą Duszę się bólem Na gardle czuję podeszwę istnienia Które coraz głębiej wbija swoje kolce w moją krtań Nie umiem wstać Nie umiem podać ręki słońcu Parzy mnie współczucie A poczucie winy wypala znamię na mej duszy Zapadam się I czuję jedyne kojące ciepło Dziewiątego kręgu piekła Gdzie witają mnie zdrajcy godności I na tronie zakładają mi koronę cierniową.
    • @Corleone 11 Pewne jest to i zacytuję Google.com:     "Tak, świat bez drzew zaginąłby lub stałby się miejscem skrajnie nieprzyjaznym dla życia, ponieważ drzewa są kluczowe dla produkcji tlenu, regulacji klimatu (pochłanianie CO2), utrzymania bioróżnorodności, stabilności gleby i zapobiegania erozji. Ich całkowity zanik doprowadziłby do globalnego ocieplenia, masowego wymierania gatunków i załamania ekosystemów, czyniąc planetę niezdatną do życia.  Kluczowe role drzew: Produkcja tlenu i pochłanianie dwutlenku węgla: Drzewa poprzez fotosyntezę produkują tlen, którym oddychamy, i pochłaniają CO2, główny gaz cieplarniany, co zapobiega smogowi i globalnemu ociepleniu. Równowaga klimatyczna: Regulują temperaturę, cieniując i parując wodę, a ich brak pogłębiłby efekt cieplarniany. Siedlisko życia: Są domem dla milionów gatunków, a ich utrata powoduje masowe wymieranie. Ochrona gleby i wody: Korzenie stabilizują glebę, zapobiegają erozji, a lasy regulują cykl wodny, oczyszczają wodę i powietrze. Zmniejszanie hałasu: Działają jak naturalne bariery akustyczne, co jest ważne zwłaszcza w miastach.  Konsekwencje globalnej utraty drzew: Nieodwracalne zmiany ekologiczne: Powrót do stanu sprzed zniszczenia byłby praktycznie niemożliwy. Kryzys egzystencjalny: Świat stałby się niezdatny do życia, prowadząc do głodu, chorób i konfliktów, zgodnie z przysłowiem: "Gdy ostatnie drzewo zostanie wycięte, ostatnia rzeka zatruta, ostatnia ryba złowiona, odkryjemy, że nie można jeść pieniędzy". 
    • :))))) (końcówka) pozdrawiam
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Berenika97 Myślę, że człowiek po prostu dąży do poznania Wszechświata, przecież jest tyle pytań bez odpowiedzi i według mnie takie tematy są jak studnia bez dna, można czerpać z niej przez wieki, a dno coraz bardziej głębokie.
    • A raca i mumia cara?   Asem to ta i mumia Totmesa?
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...