Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

nie nawykłam do zwycięstw

do uśmiechów losu

nie wiedziałabym jak

ułożyć twarz

 

dyskretny uśmiech

czy wręcz przeciwnie

szeroki  amerykański

spełnia się przecież

sen

 

stokroć mi bliższe łzy zawodu

płyną łatwo znaną ścieżką

w końcu to nie pierwszy

raz

 

przygarbiony smutek

pije ze mną herbatę

nie używa cukru

woli gorzki smak

 

patrzymy sobie w oczy

ze zrozumieniem

znamy się tyle lat

 

nawet się trochę w niego

zapatrzyłam może

zadurzyłam się

 

z czasem człowiek przywyka

bierze to za miłość

ale on mnie kocha naprawdę

i przyrzeka wierność

aż po grób

Edytowane przez Stary_Kredens (wyświetl historię edycji)
Gość Franek K
Opublikowano

 

Tak mi się skojarzyło. Samowity numer :)

A ta ścieżka zamiast łatwej, to nie powinna być dobrze znana?

 

Pozdrawiam. FK.

Opublikowano

Ja nie jestem aż tak wierna,

może temu smutek poszedł?

rządzi się ciekawość zgrzebna,

tyle planów mam i potrzeb.

 

Z wzajemnością się mu kłaniam 

ale niech już innych koi,

smutek dużo nie wymaga 

tylko chce przeszłości bronić. 

 

"Było cudnie i żal tego"

smutek się z nadzieją kłóci:

"nic nie zdarzy się dobrego,

nic z tamtego już nie wróci".

 

Tak, to prawda, życie-rzeka

przepłynęła przez dolinę,

a za łukiem znów coś czeka.

Chyba wąwóz - czy się mylę?

 

Jaki piękny znów jest widok!

chociaż różny, nieznajomy,

dalej płyńmy, jeszcze chwilę,

skoro czas nieustalony. 

 

Pozdrawiam, bb

 

 

 

 

 

 

Opublikowano

@beta_b @Franek KdI dziękuję za komentarze każde w swoim rodzaju wiersz bardzo trafny w odpowiedzi na ...bo oczywiście życie się toczy i niesie niespodzianki czasem nawet dobre A piosenka niekoniecznie moje klimaty zwłaszcza ten głos  ja chcialam wkleić z Absolwenta Witaj smutku stary przyjacielu Ale mi sie nie udało pozdrawiam 

Kredens

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • wyobrażał sobie człowiek nie wiadomo co gdy jesień szczodrze częstowała miodowymi cukierkami z kradzionego   mówiła - jestem czekam światło czepiało się rąk   myślał - przezimuję w tym przytulnym wierszu   a to tylko kolejny opuszczony dom ostatnie słowo dopala się gdzieś w kącie łagodność nagle obca oblepiła słodkawym zaciekiem strzaskany wykusz   tego oswojenia nikt nie weźmie na siebie   są jednak niekończące się drogi szlaki trasy przez kolejne północe są inne imiona które wejdą w nawyk   wystarczy otrzepać się z liter i obrazów pozwolić aby wiatr nagle   spłoszył     Pusty dom - Tie break/ sierpień 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Dekaos Dondi   Spacer w krainie czarów na krzyżówce T trzech wierszy :)
    • @huzarc  Rozkłady codziennych pociągów mają potencjał na spokój i równowagę, ale są bez znaczenia... wobec spotkania z absolutem .
    • Spotkali się przypadkiem, jak dzień i noc. On z głową w chmurach, z sercem, które czuje wszystko naraz. Nie szukał relacji, tylko połączenia. Takiego, które budzi w środku spokój, a nie tylko daje obecność. Dla niego miłość to nie plan to droga, przez którą uczysz się siebie. Ona z ziemią pod stopami, z sercem, które bije w rytmie rozsądku. Nie szukała magii, tylko równowagi. Dla niej związek to coś, co ma działać jak dobrze zbudowany dom: stabilny, logiczny, przewidywalny. Nie ufała uczuciom, bo wiedziała, że potrafią zwieść. On widział w niej duszę, Ona w nim emocję. On chciał czuć, Ona chciała rozumieć. I choć przez chwilę ich światy się zetknęły jak nocne niebo ocierające się o brzask to oboje czuli, że ten moment nie może trwać wiecznie. Nie dlatego, że czegoś zabrakło. Ale dlatego, że miłość potrzebuje wspólnego języka. A oni mówili różnymi równie pięknymi, ale nieprzetłumaczalnymi. On odszedł z sercem pełnym uczuć, których nie mógł wypowiedzieć. Ona została z myślą, że to wszystko było zbyt skomplikowane. I choć każde poszło w swoją stronę, to w pewien sposób oboje wiedzieli że ta historia była potrzebna. Bo on nauczył się, że nie każda głęboka więź musi trwać wiecznie. A ona że nawet najlogiczniejszy świat potrzebuje czasem odrobiny magii.
    • Mówisz "tak" Mówisz "nie"   Potem słyszę  Myśli twe    Odbijają się  Tak nagle    Echem od czterech ścian       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...