Posągowy BÓG

[Asura]

Stałem przed nim, a on milczał
Nie odpowiedział mi słowem.
Stałem przed nim, a on milczał
A przecież takie milczenie,
Jest ponoć strasznie niezdrowe.
Stałem przed nim, a on milczał
Nie odpowiedział uśmiechem
Nie odpowiedział też gestem
Tylko stojąc przed kościołem
Rzucił surowe spojrzenie.
Chciałem pomówić z Bogiem,
Rozmawiałem z kamieniem.



______________________________________________
Będę wdzięczny za wszelkie porady.
Pozdrawiam.

[Włodzimierz Nabkowski]

"A przecież takie milczenie,
Jest ponoć strasznie niezdrowe"

tzn?

[Asura]

..A przecież takie milczenie,
Jest ponoć strasznie niezdrowe..

Ciężko mi to wyjaśnić, ale fragment odnosi się po prostu
do powiedzenia, że "niezdrowo" jest milczeć,że czasami lepiej
jest coś z siebie wyrzucić. Miał za zadanie podkreślić,
że ten brak odpowiedzi jest aż nienaturalny...

Dzięki za komentarz. Zależy mi na opiniach i poradach, bo dzięki nim,
będę wiedział co poprawić. Chociaż czuję się trochę nieswojo,
bo to co pisze, wydaje mi się zupełnie inne od wierszy prezentowanych
przez większość członków Interklasy.

Pozdrawiam

[Jarosław_Wielgosz]

Skoro "Bóg" z dużej litery, to może konsekwentnie i zaimki osobowe odnoszące się do Boga pisać z dużej litery. Albo od razu stwierdzić, że to nie-Bóg i wtedy konsekwentnie wszystko co się "tego" tyczy z małej.

[Asura]

Cieszę się, że zwróciłeś na to uwagę. Już wcześniej zastanawiałem się nad tym czy pisać wszystkie zaimki osobowe z dużej litery, czy (jak to jest obecnie) zostawić je napisane z małej litery, żeby osoba która będzie czytała wiersz poczuła, że coś nie pasuje, że coś jest nie tak... Uważasz, że użycie ‘dużej litery’ będzie lepszym rozwiązaniem?

Asura