Nie ma zasady

[Rake]

Nie ma zasady

Takiej która mówi, że jeśli pięknem świat budzisz

Do życia go wzniecasz, lub chociaż się o to trudzisz

To świat cię wynagrodzi zaraz, czy popieści

Przecież w przeszłości tylu było już lepszych

Co zmiany na świecie mieli na pstryknięcie palca

Lecz śmierć wcześniej swojego zagrała im walca

I czy kto prawdą tkając życia płótno o tym decyduje

Raczej los kapryśny dniem włada, a nocą ucztuje

 

Nie ma zasady

Bo czy dobry jest na wskroś i miłością znajomy

Gdy wyczuwa ludzkie te dobre i złe strony

I chce mu się te złe na dobre zamieniać

Światło z cienia wyżymać siłą sumienia

Czy zgoła skłonny będzie do zgnilizny zdrady

Dla zabawy miotać na życia wymysłów skazy

Czy dobro powoli spożywasz czy zła zachłystujesz się łykiem

Śmierć cię bierze od tak, bo dla niej jesteś nikim

 

Nie ma zasady

Nie masz nawet na chwilę pewności

Duch rości sobie prawo do złości

Dlaczego spotkał mnie taki zły los

Od szczęścia oddzielony tylko o włos

A ginę przypadkiem będąc znakomitym

Tak samo bym zginął gubiąc się w niczym

Może w zaświatach za wszystko sobie odbije

Najpewniej bezlitosne nicości obiją mnie kije