Wiersz 1

[Adam Zębala]

 

Jest ciemna noc, świat 

pogrążony we śnie.

Na niebie świecą tysiące gwiazd.

Ja stoję pośród nich,

szukam siebie. 

 

 

Nie wiem kim jestem.

Może  Winkerlidem?

Pierś za świat nadstawiłem, 

10 strzał mnie dosięgło. 

 

Bitwę wygrałem. 

Nadchodzi dzień,

nad łąką unosi się mgła.

 

Dziewczyna tańczy we mgle.

Ona tańczy dla mnie. 

Jest tak lekka,

że nie dotyka ziemi. 

 

Wtem słychać dźwięk muzyki, 

zatańczmy do rytmu. 

Zatańczmy nie dotykając trawy, 

aby nie obudzić rosy ze snu. 

 

Nagle mgła opadła,

dziewczyna znikła

a z nią zamilkła muzyka. 

 

Budzi się świat ze snu. 

Zasypiają marzenia do kolejnej nocy

czy też na wieki?

Zasnę z nimi i ja. 

 

  

 

Edytowane 1 Sierpnia 2022 przez Adam Zębala (wyświetl historię edycji)

[ais]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

?

 

To nie jest wiersz. To nie jest nawet grafomania, którą osobiście lubię

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tu jest tylko nic nieznaczący zbiór liter.