****

[Andrzej Borecki]

Dawno śpią domy w nocy granacie,
Okien ich oczy zamknęły żaluzje.
W mdłej lamp ulicznych bladej poświacie
Śpią samochody po jeździe późnej.

Drzemią już drzewa w konarach kryjąc
Uśpione ciała ptasiego bractwa.
Jedynie zegar godziny bijąc
Czuwa nad czasem mojego miasta.

W miękkość pościeli wtulonych zwoje
Ludzi okryła senna fantazja.
Lecz ja wciąż nie śpię i myśli moje
Błądzą samotnie wśród ulic miasta.

W blasku księżyca, wśród gwiazd migotań
Szukam zgubionych scen i wydarzeń.
Odtwarzam przeszłość, sto w głowie pytań
Nie daje uciec od dziennych wrażeń.

Robię rachunek dnia co już minął.
Co dobre było a w czym ma wina.
Na mym zegarku minuty płyną
I coraz bliższa poranku chwila.

Wreszcie zmęczony myśli wędrówką
Wtulam się w poszwę białej poduszki.
Zamykam oczy i w chwilę krótką
Jestem już w głębi snu mego pustki.

[Dotyk]

PIęknie się płynię w Pańskim wierszu..
pozdrawiam - Mirka

[Jolanta Sztejka]

nic nie mówię

[Krzysia Skrzypczynska]

potwierdzam to, co Dotyk: ten rodzaj wiersza a i tematu nie boli. Pozdrawiam.