Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Jesienne zaręczyny

Gość Franek K

Przez Gość Franek K
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gość Franek K

Gość Franek K

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

W Mgiełce zakochał się raz Listopad

Aż schudł z miłości i z liści opadł,

Tak przesłoniła jego świat cały,

Że snuł się smętnie jak osowiały.

 

Gdy ją spotykał często o świcie.

To tracił głowę swą całkowicie,

Uwielbiał patrzeć jak zwiewnie pląsa

Po lasach, sadach, rozległych łąkach.

 

Jak tańczy sobie samotnie walca

Z wrodzoną gracją, lekko na palcach,

Poranną rosą źdźbła trawy mizia

- Świata poza nią wokół nie widział.

 

I był jak dziecko we mgle zgubione

Nie wiedział biedny, w którą pójść stronę.

Zauroczony stał, ciężko wzdychał

I się rozpływał w mglistych zachwytach.

 

Miłość jest ślepa, choć sam z natury

Zimny był raczej i dość ponury,

Lecz Mgiełka była tak zjawiskowa,

Że nie chciał dłużej uczucia chować.

 

Zaprosił zatem pannę na spacer,

Stąpali cicho po lesie razem

I się trzymali mocno za ręce,

On w wiatr ubrany, ona w sukience.

 

Białej, powabnej z długim welonem,

Oboje mieli chłodne swe dłonie,

Lecz serca mieli bardzo gorące,

Para niezwykła – Mgiełka z Miesiącem.

 

Wnet ogłosili swe zaręczyny,

Nie chcieli zwlekać z tym aż do zimy.

Ona spowiła go swoim szalem,

On z jarzębiny dał jej korale.

 

Dni im mijały szybciutko dżdżyste,

Noce zaś były tak powłóczyste,

Jak ich spojrzenia, długie, splątane,

On jej do ucha szeptał nad ranem:

 

- Bardzo cię kocham, wiele nas łączy,

Ale co piękne kiedyś się kończy.

I ja niestety odejdę wkrótce,

Lecz nim rok minie, znowu powrócę.

 

Odszedł niedługo, grudzień się zaczął,

Ona zmrożona wielką rozpaczą

Łzy swoje szroni, osadza szadzie,

A wszystko z żalu po Listopadzie.

 

Lecz chociaż tęskni, bardzo się smuci,

Żyje nadzieją, że kiedyś wróci.

Wtedy ślub wezmą i się nie spiesząc

Przetańczą razem calutki miesiąc.

 

Rys. Dot:

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Gość Franek K

Gość Franek K

Opublikowano
Opublikowano

@Marek.zak1

 

Dzięki Marku. Taki mamy klimat :)

@beta_b

 

Dziękuję pięknie pani Beato. Tak mi jakoś w duszy gra. Trochę romantycznie, trochę dziecięco, i jeszcze tli się szczypta humoru (mam nadzieję).

 

Pozdrawiam cieplutko :)

Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano

Witaj -  miło przeczytać tak ozdobiony miłością wiersz.            

                                                                                                 Pozd.

                                                               

jazzkółka

jazzkółka

Opublikowano
Opublikowano

@Franek K

Witaj Franku

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo sympatyczny i zgrabny wiersz dla dzieci (i nie tylko)
Tak niezobowiązująco  pozwoliłam sobie w niektórych miejscach go "wytłuścić", żeby (jak dla mnie oczywiście) był jeszcze zgrabniejszy (dla dzieci!) Są to głównie miejsca z zapychaczami zaimkowymi i takie, w których czuję niezręczność językową. 
Pozdrawiam ciepło, miłego popołudnia
 

"W Mgiełce zakochał się raz Listopad
Schudł aż z miłości i z liści opadł, /Aż schudł z.../
Tak przesłoniła jego świat cały,
Że snuł się smętnie jak osowiały.

 

Gdy ją spotykał często o świcie.
To tracił głowę swą całkowicie,    
Uwielbiał patrzeć jak zwiewnie pląsa
Po lasach, sadach, rozległych łąkach. (,)

 

Jak tańczy sobie samotnie walca.
Z wrodzoną gracją, lekko na palcach,
Poranną rosą źdźbła trawy mizia. /trąca/
- Świata poza nią wokół nie widział. / mógłby mgły taniec chłonąć bez końca/

 

I był jak dziecko we mgle zgubione
Nie wiedział biedny, w którą pójść stronę.
Zauroczony stał, ciężko wzdychał
I się rozpływał w mglistych (-w) zachwytach.

 

Miłość jest ślepa(,) choć sam z natury /. Choć/
Zimny był raczej i dość ponury,
To ona był tak zjawiskowa,
Że nie chciał dłużej uczucia chować.

 

Zaprosił zatem pannę na spacer,
Stąpali cicho po lesie razem
I się trzymali mocno za ręce,
On w wiatr ubrany, ona w sukience.

 

Białej, powabnej z długim welonem,
Oboje mieli chłodne swe dłonie, /niezręczność językowa/
Lecz serca mieli bardzo gorące,
Para niezwykła – Mgiełka z Miesiącem.

 

Wnet ogłosili swe zaręczyny,
Nie chcieli zwlekać z tym aż do zimy.
Ona spowiła go swoim szalem,
On z jarzębiny dał jej korale.

 

Dni im mijały szybciutko dżdżyste,
Noce zaś były tak powłóczyste,
Jak ich spojrzenia, długie, splątane,
do ucha szeptał nad ranem:

 

- Bardzo cię kocham, wiele nas łączy,
Ale co piękne kiedyś się kończy.
I ja niestety odejdę wkrótce,
Lecz nim rok minie, znowu powrócę.

 

Odszedł niedługo, grudzień się zaczął,
Ona/,/zmrożona wielką rozpaczą/,/
Łzy swoje szroni, osadza szadzie,
A wszystko z żalu po Listopadzie.

 

Lecz chociaż tęskni, bardzo się smuci,
Żyje nadzieją, że kiedyś wróci.
Wtedy ślub wezmą i się nie spiesząc
Przetańczą razem calutki miesiąc."

 

 

Gość Franek K

Gość Franek K

Opublikowano
Opublikowano

@Waldemar_Talar_Talar

 

Dzięki Waldku. Wielcem rad :)

@ais

 

Dzięki Ais. Trochę liryk, a trochę nie :)

@opal

 

Dzięki Moniko, że się tak merytorycznie pochyliłaś nad tym tekstem. Z niektórych "zapychaczy" nie da się jednak zrezygnować. Niektóre są faktycznie zbędne, ale użyte w celu utrzymania rytmu (co jak wiesz łatwe nie jest). Koniecznie chciałem użyć "świata poza nią nie widział" z powodu "mglistego" kontekstu. Tak samo było z przesłanianiem. Najlepsze byłoby "mu", ale nijak mi to nie sztymuje. Z "mizianiem" się nie upieram, choć to słowo bardzo mi się podoba ;) A dlaczego wytłuściłaś "choć"?

jazzkółka

jazzkółka

Opublikowano
Opublikowano

@Franek K Racja, racja

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zmieszczenie się w rytmie i rymie, jeszcze w wierszu dla najbardziej wymagającego odbiorcy, czyli dzieciaczków, łatwe nie jest. 

Cieszę się, że z takim luzem przyjąłeś moje czepialstwo

 

Rozumiem Twoje wybory, oczywiście, że tak! (Choć co do "miziania", to u mnie jest akurat odwrotnie - alergia pełnoobjawowa na to słowo)

 

Co do "choć", to zamieniłabym poprzedzający przecinek na kropkę i stąd potem wielka litera 

 

Serdeczności, Franku

 

Gość Franek K

Gość Franek K

Opublikowano
Opublikowano

@opal

 

Merytoryczne uwagi zawsze w cenie. Po to między innymi jest forum. Jeśli chodzi o o mnie, to czepiaj się częściej ;), może się w końcu czegoś nauczę.

 

Dzięki raz jeszcze.

 

Serdeczności odwzajemniam :)

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Ech ta Mgła

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ileż to serc złamała

Śliczny wiersz

Urzekła mnie Twoja historia

 

Gość Franek K

Gość Franek K

Opublikowano
Opublikowano

@dot.

 

Dzięki Dot. Zazwyczaj to chłop jest wszystkiemu winien ;0

@Gosława

 

A ile wypadków spowodowała?

To nie moja historia. Jam był tylko "światkiem" i to żem opisał ;)

@dot.; @opal

 

Cosik pogmeramy i bedzie :)

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@Franek K taaaa "światkiem "koronnym

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wypadki chodzą po ludziach

Mgła świat przysłania jednak jeńców ze sobą nie bierze

@dot. Samo życie

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Mikerreq
      Wigilia Pustego Krzesła

      Przez Mikerreq · Opublikowano

      Już pierwsza gwiazda wzeszła – zimna i szklana, Jak oko Boga, co patrzy z nicości na pana. Śnieg otulił ten dworek całunem milczenia, Zgasły dawne hałasy, zgasły uniesienia. Stół stoi biały, wielki – jak lodowa kra, A na nim drży płomykiem samotna łza. Obrus lśni krochmalem, sztywny jak sumienie, Pod nim siano nie pachnie – lecz kłuje jak ciernie. Jest talerz dodatkowy... dla wędrowca, mówią? Lecz dzisiaj cienie zmarłych w nim usta swe lubią Zanurzać bezszelestnie. Nikt nie puka w drzwi. Tylko wiatr w kominie swą kolędę brzmi. Biorę w dłoń ten opłatek, kruchy chleb anioła, Lecz komu go połamać? Gdy pustka dookoła! Wyciągam rękę w przestrzeń – dłoń w powietrzu wiśnie, I czuję, jak ten mróz mi serce w kleszcze ściśnie. „Wesołych...” – szepczą usta do ściany, do cienia, I kruszy się ten chleb w pył... w proch zapomnienia. Choinka w kącie stoi, strojna jak na bal, Lecz bombki w niej odbijają tylko wielki żal. Patrzę w nie jak w zwierciadła – widzę twarz starca, Co przegrał życie swoje w te karty u szulera, u marca. Gdzie gwar dziecięcy? Gdzie matki krzątanie? Jest tylko „Bóg się rodzi” – i moje konanie. O, Panie, co tej nocy zstępujesz na ziemię, Czemuś mi włożył na barki to samotne brzmię? W stajence było zimno, lecz byli pasterze, A ja tu, w ciepłej izbie, w swą pustkę nie wierzę. Więc siedzę i czekam, aż świeca dopali, Aż noc mnie tym czarnym płaszczem, jak kir, przywali.
    • violetta
      Wakacje

      Przez violetta · Opublikowano

      @KOBIETA gdyby nie kobiety, nie byłoby świata:)
    • KOBIETA
      Wakacje

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @violetta zobacz Violetta …jednak my dziewczynki ;) o wiele więcej i szybciej rozumiemy:)  Spokojnych Świąt dla Was

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ️  
    • Marek.zak1
      Modlitwa Wigilijna

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Piękna, żarliwa poetycka modlitwa. Pełen uznania za to co i jak napisałeś. Pozdrawiam Robercie z życzeniami dobrych Świąt dla Ciebie i rodziny. Marek. 
    • violetta
      Wakacje

      Przez violetta · Opublikowano

      @KOBIETA gdy się uderzyła, to chciała, żebym ja ją ratowała i do mnie szła na ręce w płaczu:) @Rafael Marius dzięki, to duży trud, ale lubi słuchać i rozumie co się do niej mówi:)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...