Dzień z życia menela

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - rozumiem bezdomność  ale żeby chlać na okrągło 

tego nie umiem zrozumieć.

                                                 Pozd.

                               

[[email protected]]

@Waldemar_Talar_Talar Waldku jak śpią to nie piją ale nie jest to żadna pociecha. Od rana szukają od nowa, widzę to na własne oczy. A później te wędrówki po ścianach do domu jeśli takie mają. Smutne, ale prawdziwe do bólu.

Trzymaj się zdrowo.

[Somalija]

@[email protected] moja znajoma poszła w żulerkę. Osiągnęła ,,wielki sukces" wśród chłopaków, bo ładna i młoda, czarnowłosa. W przyśpieszonym tempie przeżyła swoje życie. Dała życie czterem synom, wywołując spore zamieszanie i zazdrość. Gdy ją widziałam po raz ostatni byłam przerażona, była tak chuda i wyniszczona, ze ledwo powłóczyła nogami. Zginęła tragicznie, rozjechana samochodem jednej z prominentnych osób z naszego kraju. 

 

Wiele osób ją próbowało ratować, wciągnięta, była nie do uratowania.

 

Pozdrawiam.

[[email protected]]

@Dag Byłem świadkiem na sąsiedniej ławce siedziało dwóch panów, raczyli się zgrzewką piwa, to co usłyszałem, opiszę kiedyś w wierszu, bo to wymaga popracowania nad treścią. Byli na pierwszy rzut oka szczęśliwi, póki mieli swój skarb.
To co było później jest w pierwszej strofie mojego wiersza, szczęście uleciało, zostały "ciepłe kapcie między kuchnią a pokojem", a czasami sen na parkowej ławce.
 

Miłego wieczoru Dag.

@Somalija Mój wiersz "Róża" mówi o podobnej kobiecie Ago, zrobiła karierę finansową kupcząc własnym ciałem, umarła niedawno na kiłę, byłem na Jej pogrzebie. Kilka takich Pań znam osobiście, zaczęło się we Włoszech / tam Polki się uwielbia/ a kończy na ławce w Polsce, u boku takich ludzi jak opisałem w wierszu. Naszym m.in zadaniem jest opisywać takie historie, ktoś być może przeczyta i zrobi krok do tyłu, a nawet zawróci ze ślepej drogi.

Pozdrawiam Ago, miłego wieczoru.

[Somalija]

@[email protected] pamiętam ten wiersz, czytałam go, tu na forum

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

[[email protected]]

@Somalija Tak w kwietniu był pogrzeb, nieprzeciętnie piękna kobieta, a wiersz dałem 18.07 tego roku oczywiście.

[Somalija]

@[email protected] hahaha

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

, osz Ty, stawiałam na czerwiec, pamiętałam tylko, że gdy czytałam było ciepło.

 

Utkwił mi w głowie, ponieważ skojarzył moją wyobraźnię z pewnym wątkiem, z pewnej napewno skandynawskiej książki, którą czytałam bardzo, bardzo dawno temu. 

[Jacek_Suchowicz]

piszesz bardzo lekko o tych z marginesu

im nigdy nie dane skosztować sukcesu

gdy się im przypatrzysz - warci są poznania

każdy na swych barkach dźwiga jakiś dramat

piją by zamulić serce zacerować

uśmiech przylepiony bełkotliwe słowa

 

Pozdrawiam

 

[[email protected]]

@Somalija Ago zawsze jak cokolwiek czytam robi mi się ciepło, dzisiaj w nocy było minus trzy, wziąłem się za wiersz i popatrz zrobiło się gorąco. Poezja może wszystko, no prawie wszystko, ona też ma swoje ograniczenia oddziaływania.

Kłaniam się z samego rana.

@Jacek_Suchowicz Jacku żeby to było tak proste, jak piszesz w swoim pięknym wierszu, toby Ich tylu nie było w lasach, parkach, starych domach, kanałach. Jednak są - sa blisko obok nas, tylko widzisz my udajemy że Ich nie widzimy, bo tak wygodniej. Pomoc instytucjonalna pod psem, tylko w zimie Ich się wyłapuje, żeby nie zamarzli. Wstydzimy Ich sie jako naród... szkoda, bo oni zawsze będą obok nas. Zróbmy coś aby Ich do nas przybliżyć.

Miłego dnia Jacku.

[jazzkółka]

@[email protected]

A ja odczuwam duży niesmak po przeczytaniu tego wiersza. Doceniam formę - wykuta prawidłowo, widać niewątpliwie włożony trud i znój.
Przekaz za to dla mnie nie do przyjęcia. Płaski, niehumanistyczny (wręcz niehumanitarny),  przewidywalny do bólu.
Brak niuansów uczuć, jakich spodziewałabym się po dziele poetyckim, brak chęci szerszego spojrzenia na bezdomnych, pogardliwie  określanych tu menelami. Reszta słownictwa zresztą równie uwłaczająca.
Czy w tagu nie powinno być zatem "monotemat"?

B/o
Pozdrawiam.

[[email protected]]

@opal Powiedz kiedy ostatnio pomogłaś jakiemukolwiek bezdomnemu /unikam menela/, żeby skręcać na ścieżkę skrajnego humanizmu. Opisałem temat tak jak on jest postrzegany przez ludzi obok, ja ich obserwuję, pomagam, widzę jacy są, umierają nawet pod moimi oknami. Poszedłem w farsę, bo jako farsę Ich postrzegacie i błagam nie udawaj że jest inaczej, Ty też tak myślisz. Ale chciałaś uderzyć obuchem. Nie lubisz mnie, ale to Twój nie mój problem.
 

Nie pozdrawiam.

[Bogdan Brzozka]

@[email protected]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj Grzegorzu, znam kogoś kto - trochę na własne życzenie - został bezdomnym, trwało to lat parę, znalazł sobie kobietę, mieszkał u niej, razem zaczęli prowadzić życie mniej - więcej takie, jak opisujesz w swoim wierszu, z tą jednak różnicą, że mieli mieszkanie, które w krótkim czasie stało się meliną i miejscem spotkań wszelkiej maści ,,meneli". Minęło parę lat, ona odeszła z tego świata, przyjechał z zagranicy syn tej pani, gościa wywalił na bruk, gość stoczył się całkowicie: brudny, śmierdzący, z porozbijaną wiecznie facjatą, no koszmar... Podałem mu rękę, ułatwiłem kontakt w Mops, by miał w razie ,,W' ubezpieczenie, odtrucie dwu tygodniowe, zaraz po nim wyjazd na półtora miesięczny turnus do ośrodka leczenia uzależnień w Charcicach... Po upływie półtora miesiąca,stanął w moich drzwiach, jakże odmieniony: czysty, ogolony, schludnie ubrany - dziękował za pomoc. Po wyjściu z Charcic miał załatwiony wyjazd do Rożnowic, na kilka miesięcy, gdyż to było warunkiem, by otrzymał mieszkanie. Powiedział, że docenia to co zrobiłem, ale że on nie da się zamknąć w ośrodku na parę miesięcy, bo to jest jak więzienie, jemu jest dobrze tak jak jest. Wrócił do punktu wyjścia...

Edytowane 6 Listopada 2020 przez Bogdan Brzozka (wyświetl historię edycji)

[Wiechu J. K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Czesc Grzegorz! Cóż! Nie będę się rozwodził na temat ludzkich dramatów, wyborów, sytuacji życiowych, etc. Jedno jest pewne, ten świat to nie jest Raj na ziemi i nie rzucę pierwszy kamieniem bo jak bumerang zawróci i osądzi sądzącego.

 

Pozdrawiam!

[[email protected]]

@Wieslaw_J._Korzeniowski Prawda nas wyzwoli Wiesławie.
 

Kłaniam się świątecznie.

[Wiechu J. K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@[email protected]

Podobnie myślę Grzegorzu. :-)))

 

Pozdrawiam 11- listopadowo.

[[email protected]]

@Bogdan Brzozka Jak widzisz Bogdanie nie można zrobić dla tych ludzi wszystkiego, gratuluje determinacji i samozaparcia, mogłeś przecież przejść obok sprawy obojętnie, jak zrobiłaby  większość z nas. A co tam, nie moja sprawa, On i tak wróci do picia. Próbować trzeba Im pomóc bo to tacy sami ludzie jak my.

Trzymaj się zdrowo i dziękuje za postawę.

Edytowane 12 Listopada 2020 przez [email protected] (wyświetl historię edycji)

[Wiechu J. K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@[email protected]I to jest ludzkie!

[Bogdan Brzozka]

@[email protected] Pozdrawiam Grzegorzu, są sytuacje, obok których nie można przejść obojętnie, bez względu na koszty( i nie mam tu na myśli pieniążków) Spokojnej nocy.

[Dawid Rzeszutek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam serdecznie,

              choć nie mam dobrej nowiny, a raczej dość kiepską, zważywszy na treści pańskie.


Są to realia raczej nie obce nikomu, nawet wśród nas poetów i odbiorców poezji.
Schematy tej tzw. patologii, choć tutaj również wesoło opisanej, nie zmieniają się od wieków.

Czy to w wieku XVII, czy XXI, to pasożytnictwo połączone z prymitywnymi uciechami, jak pijaństwo, żarłoczność i jeszcze (dzieciorobny) i  często (debilorobny) seks,( bo nie ciężko o to, zważywszy, że wzorce, jakie przekazują rodzice, mają znamienity wpływ na rozwój i często też przyszłość dziecka), który niesie chwilową radość, być może nawet i szczęście, a niejednokrotnie pozostawia niespodziankę kiełkującą przez dziewięć miesięcy, co jest czymś stereotypowym i też jak widać - ponad czasowym w charakterystyce tejże grupki, czy może inaczej warstwy społecznej.
Baudelaire napisał wiersz "Padlinę", w tomiku Kwiaty Zła, niejako w mojej prywatnej opinii szydząc z artystów poprzez w skrócie myślowym -"Wy piszecie i produkujecie się poprzez liczne spięcia na synapsach, aby opisać coś mądrego lub pięknego (lub coś łączące te dwa światy), a Ja (Ch. Baudelaire) napisałem tak obsceniczny, wulgarny i obrazoburczy wiersz, a jednak nie można nie ulec nad nim zachwytowi". Oczywiście zachwyt wprowadza zdumienie wywołane  rzemiosłem, które sprzeciwiło się pierwotnej potrzebie wewnętrznej pisarzy - poetów - PIĘKNU, opisując brzydotę, wulgarność, rozkład ciała, który związany z kościelnym pogrzebem w jego okresie powstania był rzeczą świętą i przypisaną do grobów, a leżące zwłoki stanowią o profanacji, zresztą tak samo jak i jego całokształt wiersza, który przecież wywołał powszechne oburzenie, a sam autor był oskarżony o deprawację. 
 

Pan Panie Grzegorzu w mojej ocenie niezbyt zbliżył się do Baudelaire'a, naprawdę to wcale, aczkolwiek przesycił pan swoistym szyderstwem można by rzec - ułomny ludzki brak zaradności życiowej, co posiada znamiona funkcji krytycznej, co zasadniczo pochwalam, bo mimo że ów nie tak liczna warstwa społeczna jest nierozłącznym elementem niejednej strefy miejskiej i wiejskiej naszego kraju i to zasadniczo każdego miasta oraz wsi w Polsce. Jest więc czymś archetypicznym, niemal klasyką lub kanonem opiewającym, to co najgorsze i pogardzane, częściej niż bywa samo w sobie zrozumiane lub co potrzebą wyższą - uzasadnione w sposób rozumny przeciętnemu krajanowi. Pan, z tego co odczytuję, zbliżył się do warstwy oczywistej,  niezaskakującej i dał Pan ich ekspresję, niestety nie ma złotych kąsków, które ukazują zaangażowanie poety w budowaniu czegoś intrygującego, poprzez zwrócenie uwagi czytelnika-odbiorcy na coś wyjątkowo uchwyconego jedynie poprzez autora. Takie niuanse w wierszu, często budują jego wartość poetycką poprzez swoiste podpatrzenie pewnych zjawisk lub zachowań, których nikt wcześniej nie widział, a robią takie duże wrażenie, że każdy zazdrości formułki, którą mógł Pan użyć, by wywołać powszechny zachwyt. Chociaż sądząc po owacjach i ilości komentarzy mimo wszystko dopiął Pan swego, co jasno tłumaczy mi, że ludzie to niejednokrotnie zaspokajają się prymitywizmem, który okazuje się, że wielu tutaj na tym portalu wystarcza. No cóż, jeden woli fragua, a drugi zadowoli się kopytkami czy kiełbasą. I nie zgodzę się, że nie dla psa kiełbasa, bo w pewien sposób nalezy być psem, by się chwycić kiełbasy.
Ale nie winię pana, bo przebywanie z jednym osobnikiem - reprezentantem tych sfer miejskich i wiejskich przez dłuższą zaledwie chwilę, może doprowadzić do choroby lub zwątpienia w prawidła życia, bo wszak żyją i to często wcale nie krótko w tym swoim patologium, a i socjal przeraźliwie dba o nich. Za co powinni pracownikom Pomocy Społecznej wręczać ordery, takie np. przybliżone do funkcji społecznych ordery - Virtutti Menelari. Jest to poświęcenie na miarę przekraczającą możliwości przeciętnego człowieka. Zresztą nagrody N(J)obla też można by im wręczyć.

 

Może się trochę prześmiewczo ustosunkowałem, jednak pozostaje w poważaniu Pana prób poetyckich. Jeszcze nie tak dawno, niestety już wyleciał mi z głowy tytuł, ale widziałem pewien wiersz i był w mojej ocenie dość oryginalny. Szczerze muszę napisać ( ergo - powiedzieć), że potrafi Pan skupić uwagę na sobie, pisze pan dość równo, zwięźle i rytmicznie, więc co do formy nie ma co się czepiać - przynajmniej w moim odczuciu, jednak sama tematyka, to częsta Pięta achillesowa artystów, szczególnie gdy forma im wychodzi, to kuleje temat i rozmaitość i też głębia bywa słaba.

 

Jednak Różewiczów, Herbertów i Burs i Wojaczków, Villonów, Baudelaire'ów, czy nawet mistrza Baczyńskiego,  poziomu niestety jak na lekarstwo.  W mojej twórczości, sam też nie piastuje i zapewne nie będę piastował pozycji zacnych mnie mistrzów, ale pewną formę charakterystyczną dla siebie wypracowałem, bo nie jestem i moja poezja nie jest dla każdego, a dla nielicznych, którzy potrafią odnaleźć się w abstrakcji powiązanej z moralitetami, często też charakterystyczną dla Baudelaire'a dekadencją i też częstym turpizmem, w sposobie postrzegania i w tworzeniu wierszy, ale nie jest ten post o kwestii mojej twórczości, a pańskiej, wiec powoli kończę ten zuchwały i egoistyczny wywód. 

Podsumowując, bez zahamowań powiedziałbym, że strona podupada, zachwalając takie teksty, bo ambicje poetyckie twórców chyba powinny zawyżać tutejszy ich poziom, a jednak jakaś duża grupa nieuków zaniża go bezlitośnie, windując słabizny ponad to, co mogłoby, chociaż być zadowalające. Smutne fakty panie Grzegorzu, to cechy prawdy i jej efekty, dlatego jeśli tylko znajdzie Pan możliwość, to proszę poznęcać się nade mną, może jeszcze oberwie mnie się, chociaż trochę, bo już nie docieram do tak dużej liczby odbiorców, jak przed laty, a jednak moje poczucie wartości, jakby się nie zmienia, hmm... być może dlatego, że jest kurewsko niskie i nie wymaga szlifowania. he he.

Mimo wszystko Pozdrawiam!! i życzę szczerze postępu w świecie pisarskim!!

Edytowane 12 Listopada 2020 przez Dawid Rzeszutek (wyświetl historię edycji)

[[email protected]]

@Dawid Rzeszutek Dawidzie będzie drugie czytanie, bo warto się wgłębić w treść tego wykładu, a wyciąganie wniosków konstruktywnych po przeczytaniu po łepkach, szkodzi tylko a nie pomaga. W części zgadzam się z wywodami, nie zgadzam się tylko z tym pogardliwym tonem w stosunku do tutaj piszących. Znaleźliśmy się tutaj nie po to żeby zostać Herbertami, Baczyńskimi - bo tacy rodzą się na kamieniu. Ale po to aby wypełnić swój wolny czas, mieć kontakt z innymi piszącymi, nauczyć się rzemiosła, być o szczyptę mądrzejszym niż się było przedtem.
 

Wszystkiego dobrego.