Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Bardzo ładny melancholijny wiersz

Zazdroszczę takich pięknych ciepłych wspomnień związanych z mamą

Opublikowano

Ciepły, nostalgiczny tekst. Bardzo mnie ujął.

Lekko podskakuje drugi wers pierwszej strofy (jedna sylaba za dużo).

 

Pozdrawiam. FK.

Opublikowano

@Maria_M

"obrazu twej twarzy w oddaleniu szukam"

...a Ona tymczasem najbliżej, blisko tak, że bliżej się nie da - grymas rozpoznany na własnej twarzy w lustrze, sposób pochylenia się córci nad zeszytem, wreszcie - ten uparty głos sumienia, zrzędząco-pouczający, uparty...

 

Z przyjemnością przeczytałam te cieple wspomnienia. Pozdrawiam serdecznie, Monika

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Opublikowano (edytowane)

@Gosława Dziękuję :) wiesz, niektóre wspomnienia się idealizuje, a niektóre jeszcze bardziej zaczernia. 

@Franek K Dziękuję za uwagę. To podskoczenie w drugim wersie wyszło spontanicznie, ale myślę, że wzmacnia moment wyczekiwania i co najważniejsze, nie burzy rytmu wiersza.

Pozdrawiam:)

@opal Pięknie opisałaś „przebłyski zapomnień” (to fraza z któregoś mojego wiersza), z mojej mamy we mnie dominującym akcentem, który odziedziczyłam, jest głos. Nie była osobą zrzędzącą, ani pouczającą, kiedyś żałowałam, że mnie nie uprzedziła przed życiem, sama na ile mogłam, na tyle się uodporniłam.

Pozdrawiam Cię Moniko serdecznie:)

Edytowane przez Maria_M (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Maria_M  ja o mojej mamie próbuje zapomnieć

Wymazać Ją ze wspomnień i przejść nad  tym do porządku dziennego

Średnio się to udaje może dlatego że ciągle z tyłu głowy mam to poczucie odpowiedzialności za bliskich

Opublikowano

@Maria_M moja mama żyje ma się świetnie

Ja jestem osobą która nje zabiega o miłość

Jeśli ktoś mnie nie kocha to odchodzę

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

znikam z życia tej osoby

Rozpływam się we mgle

Przeraża mnie letniość uczuć

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Autorzy: Michał Leszczyński plus AI.    Na kanapie   Pewien dżentelmen przysiadł się zrazu do tej niej tej jedynej, tej wybranej i zaraz jej naopowiada że nie wyobraża sobie przeżyć bez niej i bez nich nawiasem śpiewając jakież to bardzo niepoetyckie (wyobraźnia zawsze była tutaj prawdziwą królową)   Dżentelmen był dżentelmenem co realnie się zowie dama mogła sobie pozostać wielce niezdobyta mogła się skrzywić oraz mogła nawet pomyśleć miała możliwość być ujętą w pas i w ładne słowa (dowolność zachowań bywa ujmującą kwestią)   Nasz bohater namalował piękne ach obrazisko a dama miała miejsce wybrzmieć, mogła pasować było dla niej miejsce, by zapytać oraz pobyć obok usiąść, odetchnąć oraz zobaczyć wspólny widnokrąg (złośliwy jak złośliwcy krzyczą to nie Picasso, to nie Modigliani, to nie Klimt)   Ref. Chodź i choć raz usiądź na kanapie zdejmę twoją minę i zdejmę nieco ubrań wyjdzie nam obraz, którego jeszcze nam pozazdroszczą piękno i potoki emocji i wielkie tonacje się rozsiądą ach jak już gęsto między nami ojej, że ajaj, że ajaj   Interlokutor roztoczył przed wybraną magię pejzaży widnokrąg nie był wcale żadnym ciemnokrągiem musi to być naprawdę przefajne ależ przeżycie zobaczyć siebie zwykłą na niezwykle cennym obrazie   Bo to o to idzie gra i jemu i jego nowej muzie żeby siebie zwyczajnego móc gdzieś dostrzec dojrzeć na czymś niemałym i wielce wyjątkowym jesteś sobą, a błyszczysz jak złoto - oto duża wartość   Zwykła dama uroczo spoglądała z obrazka muzą jest tylko z nazwy, trafiła się satysfakcja uśmiechnie się świetnie, lepiej gdy pokręci głową dla ładnego obrazu wszystko co jej - jest nadrzędne   Ref. Chodź i choć raz usiądź na kanapie zdejmę twoją minę i zdejmę nieco ubrań wyjdzie nam obraz, którego jeszcze nam pozazdroszczą piękno i potoki emocji i wielkie tonacje się rozsiądą ach jak już gęsto między nami ojej, że ajaj, że ajaj   W owej kawie lub herbacie lukier nieco przeszkadza jakież szlachetne, jakież dosadne, jakież palce i dłonie samotność rozbudziła w autorze obrazów romantyka realia zaś usiłują go z niego ustawicznie wygonić   Samotność wyszła i owszem to i realiom za często się udaje słowa nazywają ułudę, a fakty robią swoje sypnę i solą, sypnę i solą, sypnę i solą zaboli, bo musi zaboleć, bo życie naprawdę boli, bo zabrali za wiele dróg ucieczki...   Ref. Chodź i choć raz usiądź na kanapie zdejmę twoją minę i zdejmę nieco ubrań wyjdzie nam obraz, którego jeszcze nam pozazdroszczą piękno i potoki emocji i wielkie tonacje się rozsiądą ach jak już gęsto między nami ojej, że ajaj, że ajaj
    • @Alicja_Wysocka Dziękuję za odwiedziny
    • Ok, pod warunkiem, że masz jakiś pomysł na to:   Zawodowczynię znam jedną z Liege, co limeryki układa wszerz, bo jej te w pionie wrzeszczą już w łonie, więc jak je w ciszy urodzić, wiesz?   ;)
    • Ja póki co nie mam jeszcze wymienionego kominka to może tak ociupeńkę rozumiem klimat. Gdy już się pomalu ochładza ;) a na gaz strach jeszcze, bo rachunek może być zbyt wysoki. Mi się kiedyś wydawało, że to niemożliwe. aby mogla wrócić. do Europy wojna. A może ona na nigdy się nie skończyła? Pzdr.    
    • Budują autostrady i zabierają kolejne drogi ucieczki. Wyższa inżynieria drogowa już tak ma najwyraźniej.   Warszawa – Stegny, 17.09.2025r.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...