Eszeweria

[Lidia Maria Concertina]

Listopad ...

Taki niby święty
Kobieta! 
Szeleści suknią z kruchych drzew 
Za rogiem każdej ulicy

Czai się nowy rok
Nie znamy go - wyciągamy dłonie
Do powitalnego uścisku
Wróżymy z nasion - sekwoi
I każdy chce mieć noc tylko dla siebie

 

Przejechać się - różową pastelą świtu -  to ... karoca na amerykańskiej autostradzie! 
Choć tak samo można - na izraelskich brukach. 
I nawet lepiej widzieć - czerń nocy i ziarna kawy i poezję pisaną wypisanym długopisem, ale - gorącym sercem, czekając na świty pod czyimiś oknami

Z kieszeni wylatują mi zgubione dziesięciolecia

Nie żałuję 
Ze sobą ... nigdy nie jesteśmy sami.

 

Najbardziej niepokoją mnie fragmenty domów w których migają pozłane ramy
Nie umiem zidentyfikować malarza, wyrzucam się przez okno

Zbyt gęstą akwarelą

Przerysowana. 

Karykatura. 

Mieszkam na niezbyt paryskiej ulicy, chociaż bardzo tu przyjemnie: kwiaty wylewają się z doniczek, żółte pelikany w windach ...

Cóż - w życiu wszyscy wyglądamy przez okno

Patrząc, kto się z hukiem roztrzaskał, bo za bardzo się wychylił ...

 

Przeczytałam tysiąc książek pisanych cyrylicą
Choć nic nie rozumiem, to wiem, że to TEN świat!
Dotykam się, sprawdzam, czy żyję
Slajd z katedrą w Irkucku
Rodzinne wspomnienia ...

Jestem podrzutkiem.
Żongluję sobą, ustawiam kompas - na nic nie wskazuje

Mijam hale fabryczne, namioty i wiatraki
Przykładam do głowy magnes
Rezonans antymanetyczny.
Odpycham siebie
Dźwięk źle rozstrojonej wiolonczeli i harfy bez strun

Fałsz nawet bez nut. Dobrze zagrany. 

 

Człowiek, szukając sensu zwanego Bogiem, wcale nie powinien spoglądać na niebo!
Powinien czołgać się przez pola, szukać odpowiedniego korzenia,
ŹRÓDŁA.
I szukać dotąd, aż uderzy głową o marmur.

 

 

 

[ais]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Fantastyczne!

Chyba literówka --> pozłacane

 

Dużo obrazów na małej przestrzeni; a puenta boli.

Pozdrawiam.