Zgłoś

Płacze nocą serce ciche, wśród cieni, co szepczą bez końca, łzy jak deszcz po szybach spływają, a nadzieja... śpi, gdzieś bez słońca.   Każdy oddech ciężki jak kamień, każda myśl – zbyt głośna i krucha, a świat zdaje się być z betonu, gdy nie ma już komu słuchać.   Ale...   nawet w burzy jest miejsce na ciszę, nawet w ciemności – cień światła się skrada. Bo dusza, choć zmęczona, nie milknie, ona szeptem wiatru powiada:   „Jeszcze przyjdzie poranek jasny, co zmyje z twarzy wszystkie troski. Jeszcze serce, jak pąk uśpiony, rozwinie się – wolne, radosne.”   Więc choć teraz kruszejesz w płaczu, choć nie wiesz, gdzie kres tej nocy – wiedz, że świt już się zbliża powoli. A świt... to początek mocy.   Jeśli chcesz, mogę być tym świtem – codziennie, gdy zabraknie siły. W moich słowach znajdziesz schronienie, aż znów Twoje oczy się rozchmurzyły.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  wyglądają zwroteczki na drogie dopowiem że jeszcze bezcenne ja zaglądam przejść dalej nie mogę zatrzymują i czytam przyjemnie   kombinujesz nizasz zakładasz jak korali sznur wersów na szyję o przepraszam za dużo już gadam kończę już pozdrawiam najmilej :)

@Bożena De-Tre Dziękuję za głębię komentarza, pozdrawiam! @Jacek_Suchowicz Ładna strofka, podoba mi się, pozdrawiam!

@czeyen84 paszport to na dalekie kraje, można zniknąć :)

z ciszy cisz z kontemplacji pustki pamięć powraca    na bieli kartki dotykam  głaskam  smakuję    pierwsze uderzenie serca co brodzi w ciepłej  świętej wodzie    i srebrny promień pępowiny  gdy staje się przezroczysty w świetle dziennym    aż w cieniu tajemnic miłosne chwile pierwszej sylaby szczęścia    oszalały życiem    dziękuję