@aniat.
To jeden z tych wierszy, które poszukują obecności, przywołują ludzki dotyk, patrzą na prosty gest, na cielesny wymiar istnienia. Ma w sobie przy tym lekkość, która potrafi zatrzymać i przyciągnąć oddechem obrazów, które słowa w nim spinają w sens, sens szeptu.
@Nata_Kruk Czyli nawet można odważyć się stwierdzić że tekścik się trochę udał :)) Choć nie musiał, bo ja dążę właśnie od jakiegoś czasu ku mądrości poetyckiej :)