Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

A co mi tam


Rekomendowane odpowiedzi

@duszka

Często piszę, aby pisać

i w ten sposób ślad swój znaczę

bo choć ja nie jestem wroną

często słowem w wierszu kraczę.

 

Co wykraczę to wykraczę

język wroni ja rozumie

więc się staram tak jak mogę

bo po ludzku krakać umie.

 

Pewnie większość nie załapie

bo któż uczył się krakania

ja z pewnością, bowiem gniazdo

było w miejscu zamieszkania.

 

Ściślej obok mego domu

na topoli, w jej koronie

wrona do mnie wciąż krakała

kiedy stałem na balkonie.

 

Pozdrawiam

 

 

 

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@duszka

Choć na pochwały nie jestem łasy

jednak zachowam sobie w pamięci

że to, co piszę ktoś lubi czytać

i że to kogoś oprócz mnie kręci.

 

W podziękowaniu za miłe słowa

choć niewidoczny, ale pogodny

przesyłam uśmiech na dni jesienne

bo czas jesieni staje się chłodny.

 

Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Henryk_Jakowiec

 

Jeśli chodzi o krakanie

wronie, proszę pana, 

to przez chwilę w to krakanie

byłam nawet zasłuchana. 

 

Co to wrona opowiada, 

siedząc sobie gdzieś

na drzewie; skrzeczy, chrypi i chichocze

naśladując kogoś - nie wiem. 

 

W każdym razie różne dźwięki

- może jakaś tresowana - 

wydawała zwykła wrona...

(Przez chwilę ją odsłuchałam)

 

 

 

 

Edytowane przez Marianna- (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Marianna-

Powiem jedno kra-kra znaczy,

że znajduje się w rozpaczy

a rozpacza, bo jej stary

inną wronę gdzieś w szuwary

 

zagoniwszy chce zakrakać

by ze szczęścia chciała skakać

ot chociażby tak jak sroki

a więc chwycił ją za boki.

 

Wiem, że to perfidna zdrada

i że skarżyć nie wypada

opisywać też nieładnie

jak się wronie cnotę kradnie

 

a tam w gnieździe pani wrona

pióra rwie już u ogona

i przeklina i złorzeczy

taka to już kolej rzeczy.

 

Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Somalija

Słowo do słowa i do skarbonki

na ciężkie noce na kiepskie dzionki

a gdy nadejdą te ciężkie czasy

robimy sobie dostęp do kasy

 

puk-puk młoteczkiem i pęka świnka

na twarzy uśmiech, radosna minka

i można bąki zbijać na polu

albo zatracić się w alkoholu.

 

Serdecznie pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Somalija

Zaś ja z kolei jedno i drugie

gdy dni są krótkie a noce długie

zbijać w dzień bąki sama radocha

a ciemną nocą to, co się kocha

 

miłością wierną odwzajemnioną

kiedy na niebie gwiazdeczki płoną

lać do kielicha albo do szklany

i szeptać moja lub mój kochany

 

wezmę cię całą po samo denko

moja kochana cudna panienko

albo cię będę sączyć likierze

mój ukochany, mój kawalerze.

 

Serdecznie pozdrawiam.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Somalija

Lecz kiedy można wolę w duecie

kiedy flaszeczka tuż przy kobiecie

stoi otwarta już bez kapselka

to mnie nachodzi ochota wielka

 

i chciałbym wtedy te oba cuda

choćby prze chwilę pomiędzy uda

włożyć, przytrzymać i skonsumować

lecz czy się uda zrealizować

 

zbyt wiele musi zaistnieć zgód

by, chociaż jedna wśród moich ud

spełniła moje niecne zachcianki

już prędzej włożę język do szklanki

 

żeby ochłodzić rozgrzane żądze

i to najszybciej, bo jak nie zdążę

prysną marzenia i zachciewajki

a mnie przeniosą do innej bajki.

 

Pozdrawiam serdecznie

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Taki mam już styl pisania

by traktować na wesoło

życie choćby było szare

a w kieszeniach zawsze goło.

 

Nie przejmować się tym zbytnio

wyczekując lepszej pory

piszę sobie rymowanki

lub jak wolisz to utwory.

 

W każdym jakaś cząstka prawdy

szuka siły do przebycia

lecz nie zawsze się jej uda

a szczególnie, gdy jest tycia.

 

Pozdrawiam

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Oxyvia

Jakoś jeszcze nie brak weny

i pisanie mnie nie nudzi

tyle tylko, że małżonka

me zapędy często studzi

 

i wymyśla mi zajęcia

zrób zakupy, wynieś śmieci

a to takie małostkowe

wszak wiadomo, że poeci

 

lubią bujać z głową w chmurach

razem z weną, na pegazie

więc domowe obowiązki

dziś nie dla mnie, bo na razie

 

moje myśli roztrzepane

w strofy wersów grawitują

więc domowe obowiązki

inni za mnie wykonują.

 

Serdecznie pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Oxyvia

Piąć się wyżej coraz wyżej

lecz nie tak jak karierowicz

a przykładem jest Mickiewicz

albo choćby Jan Kasprowicz

 

oni pracą i talentem

osiągali wyżyn szczyty

a przeze mnie do tej pory

jeszcze żaden niezdobyty

 

i dlatego nie zamierzam

od poezji się odrywać

a czynności te przyziemne

muszą inni wykonywać.

 

Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • X , Y albo D                          …   Z przed A
    • nigdzie indziej tylko tu... cisza i spokój nas boli nigdzie indziej tylko tu na cmentarzu płacz od smutku nas uwolni
    • zachód słońca infantylny my już z tego wyrośnięci snują wszyscy plany nocy wszyscy mniej lub bardziej śnięci śnięci! śnięci! czyż nie piękny przeddzień śmierci? w swoich własnych rzygowinach szczur się snuje po godzinach ka ba re cik! tango siarczyste nade mną i tango moralne we mnie i kręcą się kola (oszczędnie) z nienajgorszą whisky niechaj krążą niech się świecą jasny fiolet - neonowo neon - jasnofioletowo obaj jasno filisternie wszystko we mnie we mnie! we mnie! we mnie! do mnie! hasło: alarm! tracę głownię! reszta leży na chodniku wypadam dziurą w kieszeni dziura pełna nie jest dziurą fiolet dąży ku zieleni powieki-kotary chcą prosić o bis forma za brudna Witkacy chce dziś złapał mnie w talii słowami ciężkimi imponderabiliami arty-anomaliami takim i owym z podejściem zbyt nowym kieszeń! ręka w bezwładzie zaczęła gdzieś fruwać kieszeń! czego nie znajdziesz tego będziesz szukać kieszeń! kieszeń! udręka dzisiejsza musiała się rozpruć nie dalej niż wczoraj archiprotektorze! na żywo i w kolorze pomóż dźwignąć mi krzyż osobliwie metaforyczny jak prawie wszystkie pozostałe O Loch Lomond! O Loch Lomond! zieleń dąży w ciemny blond idzie twardo w dojrzewanie dojrzewaj mój ty, chmielny kwiatostanie kwiato-stanie stanie stanie! stanie się coś! stanie! stanie! czuje drganie w członkach! stanie! miałeś rację święty janie! przedszum trąb mi dzwoni w uszach płynie naokoło czaszki do jednego, do drugiego potem w trąbke eustachiusza w gardła jamę i do flaszki
    • Raz pomogę, a innym razem zaszkodzę w idealnych proporcjach pół na pół, innymi słowy jeden do jednego. Ta okoliczność zaczyna mnie wręcz bawić. Bawić doskonale. Generalnie rzecz biorąc przegrani nie bardzo nadają się do wygrywania, a wiedzą już lepiej niż doskonale, że wcale nie muszą tego uczynić. Właściwie przecież nie bardzo znają smak zwycięstwa, bo niby skąd mieliby go znać? Wbrew pozorom Widmo Porażki nie różni się aż tak bardzo od Pieśni Zwycięstwa, co zresztą najlepiej wie ten kto widział, a wielu widziało, choć nie każdy ma chęć o tym napisać.   Warszawa – Stegny, 14.11.2024r.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      bywają bardzo potrzebne kluczem do siebie bywają :-)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...