Układ inercjalny

[jazzkółka]

 

gwiazdy z prochów przodków rozświetlają 
ciemności byśmy mogli chwycić się 
za ręce jak dzieci uciec do marzeń

 

arką 
którą buduję co noc dla nas 
gdy cisza zbyt pusta 
wrasta kolcami pauz w szczeliny 

 

dalej niż za horyzont

 

zdarzeń niedokonanych nieskończenie 
krótko

 

jak życie

[tetu]

Ależ się wpasowałeś w mój klimat:) Podoba mi się wiersz. 
Jedna tylko uwaga jeśli mogę.

Siódmy wers czytam bez pauz i nie chodzi o dopełniaczówkę, ale powyżej jest cisza zbyt pusta, więc robi się za gęsto od podobnych znaczeń. Natomiast w ósmym wersie "za" również zbędne
 
dalej  niż horyzont - tak to czytam.

 

Pozdrawiam. 

[fregamo]

@opal pozdrawiam

 

[jazzkółka]

@tetu @tetu Dziękuję, słusznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

za dużo tej pustki, już zmieniam A co do drugiej uwagi, chodziło mi o horyzont zdarzeń i hipotezę ucieczki stamtąd /zza/, zatem zostawiam, jak jest. Pozdrawiam serdecznie

[Gość Radosław]

Tu pustka przenika się z nasyceniem. Mimo, że duża przestrzeń i chłód gwiazd, u Ciebie ciepło - może to za sprawą trzeciego wersu. Pozdrawiam.