Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdybym mógł być słońcem na bezchmurnym niebie
Świeciłbym jasno, prosto w twoje okno.
Ciepłymi promieniami ogrzewałbym ciebie,
Dałbym moją siłę, energię stokrotną.

Gdybym jako księżyc mógł wschodzić co nocy
Zostałbym strażnikiem snu twego spokoju.
Razem z gwiazd rojami chroniłbym od mocy,
Które by czyhały w mroku po kryjomu.

Później bym wiaterkiem twoje włosy bawił,
Lekkim swym oddechem chłodził gorąc czoła,
Z powiek pyłki zmiatał aby wzrok nie łzawił
Kiedy w liściach wierzby zaszumię żeś moja.

Zostałbym deszczykiem w sierpniowe południe,
Spływałbym kroplami po ciele twym drżącym.
Później ptakiem śpiewał serenady cudne
O swojej tęsknocie i sercu gorącym.

Byłbym kwiatem, który rozkosz sprawia wonią,
Trawą, abyś mogła miękko stawiać kroki.
Szmerem rzeki, źródłem, stawu czystą tonią,
W której twe odbicie ryb przyciąga wzroki.

Zostałbym powietrzem karmiącym twe płuca.
Światłem, które wpada w brązu cudne oczy.
Samą myślą w głowie, która ci narzuca
Żeś jest mi niezbędną, że wołam pomocy.

Opublikowano

Słowo "piękne" czy "zachwycające" nie odda w pełni tego, co czuję... Wiersz jest zachwycający, zapiera dech w piersiach i budzi we mnie marzenie, żeby ktoś kiedyś i mnie tak kochał... Ośmielę się prosić o więcej takich wierszy...
Pozdrawiam bardzo serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Od urodzenia, aż do ostatniej godziny Dana odgórnie lub przez dziedzictwo rodziny, Jednemu sprzyja, drugi trochę mniej dostaje, Czy zawzięcie pracuje, czy w pracy ustaje.   Od wieków już wiadomo, że przez życie całe Towarzyszką wierną, zaś zasługi niemałe, Bez których tak trudno, a nawet niemożliwe Życie wieść dobre bez udręk i trosk, Choćby dobrobyt był i układy szczęśliwe Bez jej pomocy stopią się jak wosk.   Na całe życie przypisana do osoby, Więc powinna pomagać stale, każdej doby – Nie zawsze, są przypadki znane I w księgach przodków zapisane: Gdy staramy się za mało Życie będzie nam kulało.   Więc zmienna i kapryśna: raz jest, raz jej nie ma, Rozgniewana, bez żalu człowieka porzuci, Na lodzie zostawi, dobra do śmieci rzuci. Zawieszony człek między stronami obiema Jak w wahadle w stronę to w jedną, to znów w drugą Bez ustanku się buja i do końca nie wie Czy on Doli służy, czy Dola jego sługą.   Egzemplarz się trafi co pomaga leniwie. Niezdarne też zdarzyć się mogą – przyznać trzeba – Nie pomogą, gdy zajdzie pomocy potrzeba. Jak nie w parze nazywamy niedobranymi: Rolnika przypada kupcowi i odwrotnie, Rolnik nie zbierze choćby wysiłki stokrotnie Przewyższały starania sąsiada. Z innymi Dolami już bywa, że wysiłek największy Dóbr zainteresowanego nie powiększy: Kartofle zamiast do ziemi urosną w bok, A on nie zbierze nic, choć czekał cały rok.
    • Z rondelka z wodą dla ptaków — moment — połknęła wiewiórka. Tak wolno szybują ptaki, tylko by wyschły im piórka. Wilka, co nosił — ponieśli, ostrząc swe zęby powietrzem. Dzikom zbyt ciasno już w lesie, w łunie latarni: chrum — weź się. Śmieje się ten, kto ostatni rozgrywa przy wielkim stole, nam los zaś zesłał podatki, fundusze dał narodowe.      
    • @Berenika97 Okna są różne a my ... guru spojrzał przez zupę żurek jak małpa także to żenujące  ma pewnie swoje okno    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia  @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Migrena toż przecie od razu zastrzegłem że człowiek strzela a a Panbucek kule nosi.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...