Czerwona sukienka (*44)

[Gość Franek K]

Byłem umówiony z nią na siedemnastą

Przyszła punktualnie w czerwonej sukience

Oczy jej płonęły niespokojnym blaskiem

Roztańczyła sobą wkrótce całe miasto

 

I mnie pociągnęła w to tango straceńcze

Choć stopy niewprawne, nieporadne dłonie

Dzwoniło w mej piersi rozszalałe serce

Dałem jej się ponieść w tym tańcu szalonym

 

Tańczyliśmy długo, mocno przytuleni

Z myślą niespokojną czy sił nam wystarczy

By miłością, wiarą, zapałem młodzieńczym

Upragnioną wolność dla siebie wytańczyć

 

Przeminęło lato i przyszło zwątpienie

Podarła się w tańcu czerwona sukienka

I choć w postrzępionej chciała tańczyć jeszcze

Zeszliśmy do piekła trzymając swe ręce

 

I wtedy odeszła, niewinność zabrawszy

A z nią uleciało uniesienie pierwsze

Do dziś ze łzą w oku, choć do niej nie tęsknię

Wspominam dziewczynę w czerwonej sukience

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 29 Sierpnia 2020 przez Franek K (wyświetl historię edycji)

[Andrzej_Wojnowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Cóż - zapach kobiety.

 

W tym tańcu jesteśmy ślepi - jak Al.

 

Przeczytałem z przyjemnością i nostalgią.

Miała niebieską.

Pozdrawiam

[Annie]

Działa na wyobraźnie czerwona sukienka, tak jak i czerwone szpilki :) . Ładny wspominkowy wiersz.

[jan_komułzykant]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

[Marek.zak1]

Wielu, bardzo wielu powraca, otuleni codziennością. Trochę nie rozumiem, tego piekła, ale może tak było. Pozdrawiam Franku, dobry tekst. 

[Gość Franek K]

@Andrzej_Wojnowski

 

Niebieski to też bardzo ładny kolor :)

 

Dzięki i pozdrawiam.

@Annie

 

Dzięki Annie. Szpilki powiadasz? No tak. To w sumie bardzo kobiecy atry-but :)

 

Pozdrawiam. FK.

@jan_komułzykant

 

Bardzo lubię tę piosenkę i Chrisa w ogóle. Dzięki za przypomnienie :)

 

Pozdrawiam. FK.

@dot.

 

Masz rację. Być może to taniec życia i śmierci...

 

Dzięki i pozdrawiam. FK.

@Marek.zak1

 

Dzięki Marku. Piekło jest tutaj jak najbardziej na miejscu.

 

Pozdrawiam. FK.

[beta_b]

Fajny wierszyk Franku, wklejam swój przez skojarzenie nie do sukienki a przemijania. 

 

 

Mieliśmy na starcie ogromny potencjał:
kobieta z przeszłością, mężczyzna po przejściach.
Wybuchła intymność jak kwiat orchidei,
rozlałeś się we mnie jak byśmy mieli 
znów wiosnę życia. 

I nadeszło lato ze słońca spokojem:
ten czas na rozmowy i bycie we dwoje.
Wiatr włosy pogania i zmarszczki prostuje:
- Tak dobrze mój miły z Tobą się czuję -
szeptałam w ciszy.

A potem znów przyszło jesienne zliczanie
i myśli co Potem… czy starczy sił na nie?
Czy bilans wysiłku jest równy rozkoszy
a koszty miłości zapewnią zbiór koszy
owoców na zimę?

Schłodziła się aura, mrok cieniem otacza
bo zima dopada tak samo bogacza… 
Brakuje iskierki co serce ogrzeje.
Kurczą się słowa. Znikasz z promieniem,

jak dzień co się skraca.

Edytowane 27 Sierpnia 2020 przez beta_b (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Jak zaczyna si

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak zaczyna się kalkulacja, to ten bilans, czyli wysiłek plus koszty, które, jako koszty inwestycji są pewne, przeważają ulotne i mocno niepewne zyski / owoce.  To ciemna strona myślenia. 

[iwonaroma]

Świetny 

[dmnkgl]

Miała w sadzie strój bogaty,
Malowany w różne światy,
Że gdy w nim się zapodziała,
Nie wędrując – wędrowała.
Strój koloru murawego,
A odcienia złocistego –
Murawego – dla murawy,
Złocistego – dla zabawy.- B.Leśmian

 

Takie mi skojarzenie przyniósł twój wiersz :)

Pozdrawiam

[Pan Ropuch]

@Franek K Do trzech razy sztuka tyle pięknych muzycznych przykładów to i tego nie może zabraknąć w mowie ojczyźnianej :DDD

 

 

 

 

Ps. jest jeszcze motyw z Matrixa z czerwoną sukienką ;)

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

Edytowane 28 Sierpnia 2020 przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)

[Gość Franek K]

@iwonaroma

 

Dzięki Iwono :)

 

Pozdrawiam. FK.

[Marek.zak1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No tak, teraz to brzmi inaczej. Odczytałem to z początku na innym poziomie ogólności. 

[Gość Franek K]

@Marek.zak1

 

Chciałem tak jakoś..., ale chyba nie wyszło za bardzo :(

[Marek.zak1]

Tekst jest bardzo dobry, a, że można go odczytywać na różnym poziomie uniwersalności, tym lepiej. Czytelnicy zaskakiwali mnie nie raz różnymi możliwościami interpretacji, o których nawet nie pomyślałem podczas pisania.  To jest własnie fajne w pisaniu. Pozdrawiam.   

[Gość Franek K]

@Marek.zak1

 

To jest bardzo ciekawe. Napisałem ostatnio wiersz w dwóch wersjach (można oczywiście i w pięćdziesięciu). Ciekaw jestem odbioru czegoś takiego. Dopieszczę i umieszczę ;)

[Gość Franek K]

@Sylwester_Lasota; @Pan Ropuch; @dmnkgl; @Natuskaa; @MIROSŁAW C.; @Joachim Burbank; @egzegeta; @Radosław; @Marcin Krzysica; @beta_b

 

Dzięki za czytanie i serduszka.

 

Pozdrawiam. FK.