Wytrzymaj do rana

[Marek.zak1]

Wytrzymaj do rana, gdy słońce zaświeci,
nie rób tego teraz, zły nastrój odleci.
To, co cię niszczy i tak bardzo dołuje,
zniknie w blasku słońca. Nie, nie pożałujesz.

Nie rób tego w nocy, wytrzymaj do rana,
wiem, że jesteś smutna, nawet załamana.
Dotrwaj choć do rana, jutro wszystko zmieni,
bądź silna, nie odchodź do krainy cieni.

 

 

Napisałem to jakiś czas temu, Grzegorz Kot mnie zmobilizował do ujawnienia swoim wierszem poniżej. To apel ojca do córki. 

 

[iwonaroma]

Mądry i ciepły wiersz.

[Gość Franek K]

Ja to chyba już gdzieś czytałem... Możliwe?

[Marek.zak1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tu szukałem, ale nie było.Ten tekst ma z rok gdzieś go pewnie wrzuciłem. 

[Czarek Płatak]

Wow.Zupełnie inny od tego co od Ciebie do tej pory czytałem. Bardzo mi się podoba. 

Pozostaje jedynie mieć nadzieję, że słońce rozpędziło cienie. Pozdrawiam

[Marek.zak1]

Dzięki, kilkoro znajomych moich i moich dzieci w to weszło, z różnymi skutkami. Pozdrawiam. M

[Gość Franek K]

@Marek.zak1

 

Kurczę..., dałbym sobie uciąć co nieco, że tutaj go czytałem. A nie napisałeś go w jakimś komentarzu pod czyimś wierszem?

[Marek.zak1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przed wrzuceniem sprawdzałem i nie znalazłem, ale głowy nie dam. Poza tym wysłałem go do paru redakcji portalowych z propozycją dowolnego wykorzystania i o tym zaraz zapominam. Uważam że temat jest tak ważny, że warto drążyć, żeby coś się zmieniło. Marek