Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dzisiaj ja tobie śpiewam piosenkę

nigdzie nie odchodź słuchaj uważnie

o mej tęsknocie do ciebie pięknej

co zakończyła się teraz właśnie

 

marzyłem tylko lecz dzisiaj nagle

zacząłem myśleć o wnętrzu twoim

trwałem w nostalgii choć ego harde

często twój widok me troski koił

 

te twoje lico nóżki powabne

albo kręcenie kuperkiem jakieś

wnet do kociołka ciało twe zgarnę

tudzież włoszczyzny deczko nakapię

 

to prawda cudak ze mnie i dziwak

kręconych myśli w mózgu się ściele

dłużej mych uczuć nie mogłem skrywać

w rosole cię zjadłem

z wermiszelem

 

Opublikowano

@M.A.R.G.O.T

M.A.R.G.O.T→Dzięki:)→Chyba mimo wszystko, bardziej kurczak, niż tekst:))

Zresztą... hmm:)→Pozdrawiam:))

@Victoria

Victoria→Dzięki:)→Otóż to. Słusznie prawisz. Ważne, by apetyt dopisywał i przyprawy:))

Pozdrawiam:))

@Gosława

Gosława↔Dzięki:)↔Właśnie:)→A niedziela tuż tuż, albo bliżej:))↔Pozdrawiam:))

@Andrzej_Wojnowski

Andrzej_Wojnowski→Dzięki:)→No to fajnie, skoro tak. Treść może też być→metaforyczna:))

Pozdrawiam:))

@huzarc

Huzar→Dzięki:)↔E tam... nie takie się jadło, kwasy przetrawią... chyba:))↔Pozdrawiam:))

Opublikowano

@Dekaos Dondi mogę sobie tylko wyobrazić te powabne nóżki :))) i kręcący kuperek:) co do reszty to nie wiem. Widocznie tylko na to zwracałeś uwagę ;)

Ach było i lico, ale trudno mi sobie je wyobrazić :) w rosole... ale te wystające nóżki... palce lizać ;) ble ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Moje ciało opanował granat,   bo trafiłem w środek Zachodu.   Ciemność jesieni okiełznał   huk okropnych hamulców.   A granat przemakał   przez wiązki świateł samochodów.   Zimną ziemię parkingową,   opanowały neony podwozia.   Moje nozdrza zatrute, smrodem spalonego sprzęgła.     Alkohol, potrzebuję cię teraz,   bo przysłaniają mi światło   czarnymi jak lakier kurtkami.   Trzymając mój zachodni obraz -   wciąż twierdzą, że nie umiem zahamować.     Gdy mnie popychają,   Widzę przysłonięte światło ulic  wpadające do tafli wody. Ukazujące się w dziesiątkach  nieregularnych odbić.   Myślą że jest prosto,   lecz moja droga stała się kręta -   zboczyłem świadomie. 
    • Nie trzeba noża, by zadać cios, Czasem wystarczy tylko głos, Jedno zdanie, jak strzała w serce, Zostaje w duszy — na zawsze więcej.   Milczenie złotem, mówili tak, Lecz dziś milczenie to grzech i strach, W sieci ogień, w oczach gniew, Słowa palą jak tysiąc drzew.   Nie każdy krzyk to prawdy głos, Nie każda cisza to winny los, Ludzie w słowach topią sny, Nie wiedząc, jak są ostrzy ich dni.   Każde „nienawidzę” ma swój cień, Za każdym „kocham” stoi sen, Ale gdy mówisz bez serca tonem, Zostaje echo — jak po burzowym dzwonie.   Świat krzyczy głośno, coraz mniej słucha, Prawda ginie wśród pustych słuchań, Zatrzymaj się, zanim zrobisz błąd, Bo słowa są jak ogień — i spalą dom.   Bo słowa ranią mocniej niż stal, Nie cofnie ich już żaden żal, Wystarczy chwila — i świat się zmienia, Z powodu słów bez zrozumienia. Więc zanim powiesz — pomyśl raz, Bo może ktoś straci przez nie czas, Słowa to broń, której nie widać, A jednak potrafi zabijać.
    • @Berenika97 Będę miał zatem motywację by pisać dalsze losy bohaterów. Bo "Boże szelmów..." ma kontynuację ale zbieram się do niej bardzo opornie bo nie wiem czy jest sens pisać przy nikłym odzewie
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        To jest bardzo trudne. Może dlatego, że świat zawsze najpierw dostrzega tych, którzy mają najbardziej krzykliwe barwy, i właśnie na tych barwach skupione jest ludzkie zainteresowanie, a nie na wnętrzu, które nie może się tak po prostu "sprzedać" na targowisku. Ono musi zostać dostrzeżone i odkryte, często z trudem i wysiłkiem. A na to już nie każdy ma siłę i chęć się zdobyć. Nawet sami mamy tendencję do porównywania się z innymi i do eksponowania na zewnątrz wszelkiego rodzaju jaskrawości, nauczeni, że i tak właśnie na to każdy zwróci przede wszystkim uwagę.
    • @Berenika97 Zgadza się. Poezja to włóczykij, zawsze nim była :)) Jakby włóczka też trochę i za pan brat z samotnością, więc rozłąka :))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...