Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

zimne szkło

Lucy Rams
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Lucy Rams

Lucy Rams

Opublikowano
Opublikowano

każde mieszkanie jest na pustkę chore,
a nikt nie mówi o niej.
Ivan Blatny "Wariacje"

spod popielatych zasłon wydobywa się skrawek księżyca. to nów
lub znów oko szuka słabych przebić bieli. W ukryciu
dłonie starzeją się wolniej. przybierają kształt równin
gdzie z każdym dniem wznosi się więcej ołtarzy niż pokoi.
pustych rozwiązań.

znamy te godziny, po których boli głowa. szklanki tłuką się
bez widocznego powodu jak nietrwałe imiona wczorajszych przyjaciół.
spacer pod główną ścianą. kroczymy, szuramy, kluczymy
i dochodzimy. bez przerwy do otwarcie kopert, które nie mają środka
tylko oddech.

coraz rzadziej słychać dziecięcy gwar. nasze urojenia i braki,
że zostawiamy się w spokoju. w popielniczce cumują niedopałki
z resztką włosów znalezionych na dywanie. zaklęte na czas szczęścia
gdzie kończy się czułość. trzeba umieć odchodzic nagle, bez uciekań
w jesień zamgloną.

przystaję. przyszłość przepadła wczoraj tak łatwo, tak nieodwracalnie
jak czubek drzew o zmierzchu.
 

4

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      pogaduszki przy kominku

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @huzarc, dziękuję 
    • Toyer
      Ognia żal

      Przez Toyer · Opublikowano

      Płonąłem żarem nie z tego świata gdy całowałem cię iskrą w szyję ogniem wiecznego pożądania czułem że płonąc żyję drżała ziemia namiętnością oczy jak ogniki błyszczały kochaliśmy się z miłością ty dla mnie cała ja dla ciebie cały między nami napięcie co wciąż narastało budziło podniecenie aż wszystko się stało leżeliśmy przytuleni patrząc w oczy błyszczące tysiące pragnień ogni prosiło by nie stało się końcem wspomnienie jak wulkan przygasa nie ma nas nie ma ognia została ze mnie wypalona zapałka łza samotna gorąca – popiół z nas
    • huzarc
      Moje Czasy

      Przez huzarc · Opublikowano

      Nie powiem, że było łatwo, bo było ciężko.   Wielki świat sypał się, ruletka ruszyła.   Ale nasz mały rozkwitał — była kolorowa telewizja i Ameryka. Kilkusekundowa reklama, jak sen o luksusie.   Wszystko już było. Bajki — starannie czytane przez matkę, o dzielnych rycerzach i śpiących królewnach, zdawkowo o smokach.   Na katechezie dorodne anioły śmiały się słodko, a diabły zdawkowo.   Te czaiły się namacalnie, jak dzikie koty w podziemnych przejściach — narkotykiem w czarnych żyłach i w szemranych bramach, kreszowym kastetem na szczęce.   A ja ustawiałem widzialną ręką dwie armie plastikowych żołnierzy na brzegu stołu.   Tak — od zawsze walczę z historią.   Dziś rozpad nie jest połowiczny. Orkiestra gra na pokładzie. Żałoba musi być  W dobrym stylu.   Trwa spór o smak w karcie dań, na wyspach szczęśliwości, dokąd ten rejs ma na końcu dopłynąć, jak mawia niejedno pismo.   No cóż… Dobre intencje są cnotą umierających cywilizacji.   Ale nie ma chętnego do służby w maszynowni, aby doglądać barometru i zaworów.   To przecież brudna robota, a każdy chce mieć czyste sumienie i gładkie dłonie.   W trzeciej klasie buzuje ferment, Nieważne… ale muzyka gra i gra.    
    • Alicja_Wysocka
      pogaduszki przy kominku

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Berenika97Bereniko, jak Ty potrafisz się ładnie cieszyć. Taki zachwyt w oczach masz jak dziecko, nie do zapłacenia, dziękuję :) 
    • Berenika97
      pogaduszki przy kominku

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Ależ to jest zmysłowe! Ten wiersz pachnie, mieni się, połyskuje jak te brylanciki z pajęczyn! "Czy można grzeszyć oczami?" - och, można i trzeba! I jesień jest właśnie do tego stworzona - ta purpura, ta pozłota, to bogactwo kolorów... To jest zmysłowa pora roku i Ty to doskonale uchwyciłaś. Uwielbiam te detale - "brylancik z nici pajęczych", "koral z jarzębiny", "woal z mglistych zamyśleń". To są obrazy, które czuję niemal fizycznie. Wiersz cudowny! :)    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...