(...) Wyszłam nago na ulicę, jakby z buszu

[beta_b]

Wyszłam nago na ulicę, jakby z buszu, 

wystawiłam się na krople gradu płatki

i na skórze dreszcz przemieszał się z rumieńcem:

tak, ja żyję - dowód na to w wersach gładki.

 

Po co ludziom cudze chwile intymności?

Popodglądać życie mogą w oknach domów.

Wyszłam w wierszach całkiem nago na ulicę,

zawstydzona się odkrywam. Na co komu?

 

Przyjmij taką nagą mnie dzisiaj w gościnie.

Ja nic nie chcę, prócz rozmowy intymności.

W moim świecie wszystko proste jest, choć inne

- ludzie cierpią na brak więzi w samotności.

 

Już zakładam kolorową suknię w malwy,
już zakręcę się z radością wokół osi,
zbawia bliskość, towarzystwo ludzi budzi,
chodź! zatańczmy, o to także w życiu chodzi.

[Marek.zak1]

Bardzo ładny i ujmujący wiersz. Pozdrawiam z niedaleka:)

[jan_komułzykant]

Trochę jak:

"Wyszłam za mąż zaraz wracam...", ale inny klimat. Bardzo fajny - czuć tę potrzebę drugiego człowieka.

Przyjazny, zachęcający, wiosenny (?), ale... no właśnie znowu chyba z nutką smutku ( albo mnie się nutki już mylą i zapętlają). Odbiór jednak bardzo pozytywny.

Pozdrowienia :)

[beta_b]

@Marek.zak1 @jan_komułzykant

Szukam też środka,

gdzie przebiega cienka granica między ekstra- a introwertyzmem, szanując intymność jako szlachetny budulec.
Ale miło, że się Panom wierszyk spodobał. :) Zawdzięczam go komuś, dzięki @Radosław. 

bb

 

[Marek.zak1]

@beta_b Trudno być poetą / pisarzem introwertykiem, gdyż w każdym niemal tekście jest cząstka piszącego, która jest upubliczniania. Osobiście się staram, żeby nie była duża, ale ona tam jest i po ich odpowiednim złożeniu osoba pisząca robi swoisty striptiz. Można w tekstach tego nie robić, lecz z kolei ryzykuje się pisaniem niezgodnym z własnymi przekonaniami. Pozdrawiam. 

[Somalija]

@beta_b przeczytałam z zaciekawieniem. Z siebie można dać tyle na ile pozwala wewnętrzny głos. Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

[beta_b]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, masz rację.

Piłuję jednak dalej - striptiz versus atmosfera intymności w wierszu. Niuans, może być różnie odbierany. 

[Gość]

@Marek.zak1 a ja myślę, że pisanie wierszy jest raczej domeną introwertyków, i że to ich sposób na wychodzenie do świata. Choć pewnie sądzę po sobie ;)

@beta_b podoba mi się. Pozdrawiam :)

[WarszawiAnka]

Temat ciekawy i niełatwy.

Czy w naszych wierszach się obnażamy, czy też przywdziewamy barwne stroje? 

Pewnie i jedno - i drugie... :)

 

Pozdrawiam

[Lahaj]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zapewne 

ale cenimy bardziej (sądząc po sobie) te w których rozcinamy sobie skórę odcinamy ją płatami rzucamy z szyderczym uśmiechem sforze głodnych psów i obserwujemy jak sie rozochocają jak zaglądają w głąb naszego ciała po lepsze kąski.

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

A zatem  - w poecie drzemie masochista?

Być może coś w tym jest,  jednak uważam, że twórca przede wszystkim oczekuje zrozumienia dla czegoś, co sam głęboko odczuwa, a co jego otoczenie pomija lub zbywa milczeniem. W czytelniku odnajduje umysł, czy duszę nastrojone podobnie. Dlatego ujawnia coraz więcej siebie.

Chyba że akurat chce siebie zataić..

[Lahaj]

@WarszawiAnka jakby nie widzę różnicy piszemy o tym samym. Tylko chodzi o stopień ekspresji. Może to ma związek z cechami osobowości piszącego jak to zauważyła Alicja.

Jednak mentorski ton w poezji to w ogóle jakaś katastrofa porażka — nie ma żadnego spotkania podobnie jest, gdy ktoś ucieka w formę zapominając o treści. Pogoń za idealną formą często wypacza spłyca treść. 
Może i jestem dopiero adeptem tej trudnej sztuki składania słów, na tym etapie swojej przygody uważam ze tylko konkretna wiwisekcja zawsze jest interesująca bo bolesna. I angażuje zarówno tego który pisze jak i tych którzy to czytają.

 

treść wiersza jest bez zarzutu żeby mnie autorka zle nie zrozumiała ;-)

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Mentorski ton spodoba się tym, którzy potrzebują / poszukują mentora. Nawet jeśli to jest mentor na tydzień. Natomiast przewaga formy nad treścią ma sens, gdy autor ćwiczy formę, lub bawi się słowem - i przy tym bawi też czytelnika. 

A wiwisekcji chyba nie da się uniknąć - jeśli wypowiedź jest szczera...

[Lahaj]

@WarszawiAnka chciałbym myśleć ze poezja to coś więcej niż pouczanie niż zabawa niż ćwiczenia. To moje osobiste zdanie. Pozdrawiam

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Poezja to bardzo szerokie pojęcie. To również pouczanie, zabawa i ćwiczenia. :)

[[email protected]]

@beta_b Tą nagością obdzieliłaś nas po równo,
                   a mi przyjdzie tylko pieścić moją ślubną.
 

Pozdrawiam Betko po zmianie avataru, długo Cię szukałem, myślałem że urlop.

[beta_b]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tak, ale składa się na niego wychowanie, zawstydzenie czy kompleksy, dzięki za wizytę.

 

zależy od samoświadomości, celu, intencji  u pewnie zgrzewki dodatkowych elementów. Każdy sobie może zadać to pytanie. 

 

Aż mnie ciarki przeszły na ten wyrazisty opis. Oby nie. 

 

Forma szukania kontaktu i wspólnego przepływu.

 

Hehe, nie o taką nagość mi chodziło :D i nie takie pieszczenie brałam pod uwagę. 

Dzięki za uwagę, bb

[Gość Radosław]

Wiersz poruszający, poważny ,sięgający głębiej. MH. 

[Pan Ropuch]

@beta_b Trzy pierwsze strofy są pełne nagości pojawia się w nich niepewność i dociekanie. Ostatnia jest nie tylko przyodzianiem sukni w malwy, ale także poderwaniem się do działania i zaproszeniem do tańca, jak również przełamaniem pewnego impasu. Dużo dobrego! Pozdrawiam!

 

Pan Ropuch

[Niewygoda]

@beta_b

 

Ostatni wers mówi... wszystko :)