Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

No nie... :) tylko nie masochizm .. :)

Staranie się jest wysiłkowe, lepiej sobie to odpuścić, oczywiście, jeśli są ku temu warunki.

To, że prawda ukryta jest na dnie - z tym się zgadzam, ziarno zakopane jest w ciemnej ziemi.

Z tym ocenianiem siebie.. można  często przestrzelić. Jedni się przeceniają, inni się niedoceniają...

A jeszcze inni czują podSKÓRNIE jak jest naprawdę :)

Dzięki za serce 

i miłej nocki :)

 

 

 

Wezmę to pod uwagę :)

Dzięki za serce :)

 

 

 

Ok ok, tak się tylko droczę :)

 

 

@M.A.R.G.O.T @Radosław dziękuję :)

Opublikowano

Rozumiem Iwonko że pod cienką skórką jabłuszka mieszkają chochliki z drzewa pokusy, i trochę o tym a trochę i nie - jest ten wierszyk. Ciekawe w tym znaczeniu staje się tutaj w treści to "w(y)rzucone ziarenko", bo w zasadzie każde "w(y)rzucenie" będzie automatycznie plonem, w sensie zasianiem kolejnego nowego drzewka, może to być nawet wiersz opisu praktyki macierzyństwa albo potrzeby macierzyńskiej, interpretacja może być tak dowolnie urocza, że aż zachwyca. Pozdrawiam twoje szerokie jak zawsze perspektywy twórcze, ślicznie iluzoryczne, i smacznego ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

:) trochę o tym, trochę o tamtym :) dokładnie mnie rozpracowaleś :)

Trafnie to z tym ziarnem. Jeszcze dodam, że wyrzucamy czasem coś cennego z głupoty, nieświadomości etc. Ale..tak jak napisałeś, plon i tak będzie, bez względu, czy się wyrzuciło czy świadomie zasiało. Różnica jest "tylko" w procesie dochodzenia do plonu (szybciej lub wolniej, spokojniej czy też w cierpieniu itd.)

Dziękuję :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Waldemar_Talar_Talar dzięki   jesień owszem zadowoli jeśli ładna jest i młoda słodko może cię ukoić ale kasy potem szkoda :)))       @violetta od czego jest kobietka tego nie wie sam Bóg raz wściekła raz kokietka nieobliczalna i już :)))  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To przepiękna zwrotka warta najlepszych poetów ! I ostatnia też złota warta. Gdyby udało się dotrzymać kroku pozostałym ... 
    • @Poezja to życie Dobrze prawisz i rym jest...  
    • @Jacek_Suchowicz Piękny wiersz o zbliżającej się jesieni. Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • W koszulce pirackiej i mycce z czaszką, Pochylony nad balią z praniem, Pianę wzbijałem ku niebu – chlup, chlup, Wiosłem szarpałem ocean zbyt spokojny.   Wichry w koszulę łapałem na kiju, Kurs obierałem – ahojj! – wołałem. Ster trzymał mój język, nie ręce, Żagiel inspiracją: tam, gdzie wiatr dmie!   Świat zmierzyłem bez lunety i bez map, Z oceanem biłem się z tupotem i krzykiem. Gwiazdom nie wierzyłem, bo mrugają okiem. Ja wam dam, wy żartownisie, dranie!   Na Nilu mętnym, wezbranym i groźnym, Szczerzyłem kły z krokodylem rozeźlonym. Ocean zamarł, gdy dryfem szedłem – skarpetki prałem, Rekin ludojad nad tonie morskie skoczył i zbladł.   Na prerii mustang czarny jak moje pięty, Ogonem zamiótł mi pod nosem – szast! Wierzgnął, kopytem zabębnił, z nozdrzy prychnął, Oko puścił i w cwał – patataj, patataj!   Na safari gołymi przebierałem piętami – plac, plac! Słoń zatrąbił, nie uciekłem, w miejscu trwałem. W ucho dostał, ot tak – i odstąpił: papam, papam. Został po nim tylko w piasku ślad i swąd.   Lew zaryczał – też nie pękłem, no nie ja! W pierś bębniłem – bim, bam, bom – uciekł w dal. Ciekawskiej żyrafie, mej postury chwata, W oczy zaglądałem – z dumy aż pękałem.   A na kontynencie płaskim i gołym, Jak cerata w domu na stole świątecznym, I strusia na setkę przegoniłem – he, he! Bo o medal z kartofla to był bieg.   Aż tu nagle: buch, trach, jęk – strachem zapachniało! Coś zatrzęsło, coś tu pękło – to nie guma w gaciach... Łup! okrętem zakręciło, bryzg mi wodą w oko, Flagę z masztu zwiało i na tyłku cumowałem.   Po tsunami pranie w błocie legło, Znikły skarby i trofea farbą plakatową malowane, Z lampy Aladyna duch też nawiał – łotr i tchórz, Kieł mamuta poszedł w proch, złoto Inków trafił szlag.   Matka w krzyk „Ola Boga!” – ścierą w plecy chlast! Portki rózgą przetrzepała jak to dywan. Aj, aj, aj, aj! chlip, chlip! to nie jaaaa... Smark, smark, łeee – nawyki to z przedszkola.   Z domku, skrytym w kniejach dębu, ot kontrola lotów. Słyszę łańcuch jak klekoce, rama trzeszczy. Dzwonek – dzyń! błotnik – dryń! szprychy aż pękają. Kłęby kurzu w dali widzę – nie, to nie Indianie.   To nie szeryf z gwiazdą pędzi na rumaku, To nie szalik śwista (z klamrą...? e tam) Ojciec w drodze z wywiadówki – coś mu śpieszno. Aż mnie ucho swędzi, no to klapa, koniec pieśni...  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...