Poezjo

[lena2_]

Taka jesteś niepraktyczna i rozrzutna,
gdy znów pławisz się w zachwytach i wzruszeniach.
Na co komu tyle westchnień i energii,
przeznaczonej na ten marny puch tworzenia.

Komu przyda się bogactwo skryte w słowie
i czy dzisiaj jakąś przyszłość ma liryka?
Po co mnożyć wciąż refleksje bez umiaru ,
kiedy w życiu coraz więcej pytajników.

I przekupić cię nie można byle słówkiem,
choć okazji miałaś wiele poprzez wieki.
Lecz uparcie wstajesz nawet pośród zgliszczy,
by ujmować się niezmiennie za człowiekiem.

[dmnkgl]

@lena2_ Naprawdę dobry tekst, mam wrażenie jakbym słyszał echa Miłosza w tej ostatniej linijce.

Pozdrawiam

Edytowane 29 Maja 2020 przez dmnkgl (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

za człowiekiem poszukując ciągle sensu

w zagmatwanych i burzliwych dziejach świata

w krwawych wojnach rzeziach mordach a przez wieki

Chrystus uczył by bliźniemu wciąż przebaczać

 

jak zachować człowieczeństwo wśród szakali

czy każdego jego własną miarką mierzyć

być człowiekiem to brzmi dumnie - truizm mały

może jednak warto w dobro stale wierzyć

 

Pozdrawiam

[Sylwester_Lasota]

Przepraszam za odrobinę prywaty, ale kiedyś, przed laty, popełniłem coś takiego:

Trochę podobne przemyślenia :)

Pozdrawiam serdecznie :)

 

[beta_b]

Ostatnia zwrotka najbardziej, ale całość też zgrabna. bb

[lena2_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak zwykle, potrafisz mądrze skomentować:)

@Sylwester_Lasota Dzięki:)

@beta_b Cieszę się, pozdrawiam:)

[Gość Radosław]

Nienachalne i chwyta. 

[lena2_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Alicja_Wysocka]

Dobre :)